ادامه
آ. ائلیار
ادامه...
16- پدیده های مبارزاتی (گروهها)، را جامعه پدید میاورد. و معمولاً هم «دلخواه و عاری از ایرادهای بزرگ و کوچک » نیستند؛ اما در کلیت خود با تمام اشتباهات ، لازم است که ماهیت نظری و عملی مترقی خود را حفظ کنند.
17- من ماهیت نظری و عملی جنبش چریکی فدایی را -با تمام خطاهای عملی-نظری اش- مترقی میدانم و نقش مثبت آن را در مبارزه ی مردم ایران علیه دیکتاتوری شاه ارج می نهم.
18- گروه چریکی را در دو نطقه در نظر بگیریم: نوار مرزی- داخل شهرها. در نوار مرزی این گروه تنها میتواند ماهیت ناسیونالیست یا ناسیونالیستی-مذهبی داشته باشد که نمونه اش را داریم. و گفتیم.
در داخل شهر گروه حتی با ماهیت مترقی و انقلابی و طبق «استراتژی-تاکتیک» درستی هم پدید آید مجبور است نخست از «جان و آزادی» خود با سلاح و مثلاً سیانور دفاع کند و زنده بدست حکومت نیافتد. تا بتواند از جان و آزادی مردم دفاع کند. در دفاع از خود گروه از بین خواهد رفت. و نوبیت به دفاع از مردم نخواهد رسید. این گروه مترقی مسلح چگونه میتواند از «جان و آزادی و بیداری» مردم دفاع کند -در حالتی که دوام بیاورد؟ عملیات انفجاری انجام دهد؟ مردم بیگناه کشته نمیشوند؟ اعدامی را فراری دهد؟ کجا ببرد؟ قاضییان ستمگر و نظامی های مهم را ترور کند؟ مگر کم اند اینها، یکی برافتند دهها تن دارند که بجایش میگذارند؟ آیا «قرار گاههای سپاه جنایکار» را خلع سلاح کنند؟ کجا ببرند و کجا مخفی شوند؟ آیا امکان مخفی شدن در تسلط پلیسی مطلق کنی دارند.؟
این گروه مترقی فرضی، که از انسانهای نازنین تشکیل شده ارزش آنرا دارد که خود را با «خوکان ستمگرحاکم» عوض کند؟
از نظر من پاسخ پرسشها منفی ست. از این رو شرایطی برای اقدامات مسلحانه ی مترقی نیست. باید مبارزه ی مسالمت آمیز را به هر طریقی که شده ادامه داد تا شرایط خیزش عمومی پدید آید. در این شرایط اجباراً گروههای حفاظت از «جان و آزادی مردم» بوجود خواهند آمد. اما امید است که مردم از راه مسالمت موفق شوند خکومت را به زیر بکشند. و نیازی به «پاسخ گلوله با گلوله» نشود.
دوستانی که «مبارزه ی مسلحانه » را در شرایط حاضر درست میدانند، روشنگری کنند که چنین گروههای «انقلابی،انسانی،مترقی» چه اقداماتی میتوانند انجام دهند ؟ و خود نیز دوام بیاورند و دچار خود کشی گروهی نیز نشوند.
شاید چیزهایی هست که ما از آنها بیخبریم.
در داخل شهر گروه حتی با ماهیت مترقی و انقلابی و طبق «استراتژی-تاکتیک» درستی هم پدید آید مجبور است نخست از «جان و آزادی» خود با سلاح و مثلاً سیانور دفاع کند و زنده بدست حکومت نیافتد. تا بتواند از جان و آزادی مردم دفاع کند. در دفاع از خود گروه از بین خواهد رفت. و نوبیت به دفاع از مردم نخواهد رسید. این گروه مترقی مسلح چگونه میتواند از «جان و آزادی و بیداری» مردم دفاع کند -در حالتی که دوام بیاورد؟ عملیات انفجاری انجام دهد؟ مردم بیگناه کشته نمیشوند؟ اعدامی را فراری دهد؟ کجا ببرد؟ قاضییان ستمگر و نظامی های مهم را ترور کند؟ مگر کم اند اینها، یکی برافتند دهها تن دارند که بجایش میگذارند؟ آیا «قرار گاههای سپاه جنایکار» را خلع سلاح کنند؟ کجا ببرند و کجا مخفی شوند؟ آیا امکان مخفی شدن در تسلط پلیسی مطلق کنی دارند.؟
این گروه مترقی فرضی، که از انسانهای نازنین تشکیل شده ارزش آنرا دارد که خود را با «خوکان ستمگرحاکم» عوض کند؟
از نظر من پاسخ پرسشها منفی ست. از این رو شرایطی برای اقدامات مسلحانه ی مترقی نیست. باید مبارزه ی مسالمت آمیز را به هر طریقی که شده ادامه داد تا شرایط خیزش عمومی پدید آید. در این شرایط اجباراً گروههای حفاظت از «جان و آزادی مردم» بوجود خواهند آمد. اما امید است که مردم از راه مسالمت موفق شوند خکومت را به زیر بکشند. و نیازی به «پاسخ گلوله با گلوله» نشود.
دوستانی که «مبارزه ی مسلحانه » را در شرایط حاضر درست میدانند، روشنگری کنند که چنین گروههای «انقلابی،انسانی،مترقی» چه اقداماتی میتوانند انجام دهند ؟ و خود نیز دوام بیاورند و دچار خود کشی گروهی نیز نشوند.
شاید چیزهایی هست که ما از آنها بیخبریم.