خوب، شما هم می توانید به

پیدا کردنشان 30 ثانیه هم طول نکشید. می گوید خود اشتغالی در میان ایرانیان ساکن لوس آنجلس 6 برابر نرخ آن در میان جمعیت بومی است. در مورد پارامترهای مؤثر در این امر نیز بحث می کند. از خانمهای ایرانی هم تعریف میکند. حالا ایرانیها باید چه کار کنند؟ صبح تا شب بروند در سایتهای لوس آنجلسیها و خودنمایی و عقده گشایی کنند؟
متد و روش نگاه شما به مسائل علمی نیست، بلکه دیمی است. این چیزهایی که شما در مورد جامعه ایران و کمونیسم و کوبا و غیره می زنید، البته من را نمی رنجاند. سالیان سال است که آخوند و بازاری و ... به کمونیست فحش می دهد و مثلا به او مارکس پرست می گوید و از این قبیل. وانگهی من کمونیست نیستم. این چیزها من را نمی رنجاند، بلکه جهالت و نگاه قشری نهفته در این سخنان است که من را می رنجاند. نتیجه این قشری گری، میشود حمایت و سینه زدن برای اردوغانی که جامعه ترکیه را دارد به سراشیبی سقوط رهنمون می کند. ترکیه را دارد به لانه فالانژها و تروریستها و خطرناکترین گروههای مسلح جهان مبدل می کند تا فردا که لازم شد، به دست آنان جامعه مدنی و جنبشهای مترقی و دانشجویی را خفه کند.
جامعه ی کوبا مشکلات فراوانی دارد. ولی سطح بهداشت، آموزش، تغذیه و بسیاری دیگر پارامترهای مرتبط با رفاه عمومی در کوبا اصلا قابل مقایسه نیست با سطح آنها در کشورهای همجوار کوبا. این است نتیجه خون انقلابیون کوبا. همین چند وقت پیش زلزله هائیتی را زیر و زبر کرد و گند و کثافت سیستم وابسته به سرمایه داران بزرگ همه را خفه کرده بود. ضمنا، این آمریکا بود که نهایتا ناکارآمدی و شکست تحریمهایش را دید و رسما رئیس جمهور آمریکا به بی فایده بودن تحریمهای کشورش اعتراف نمود. این هم یک پیروزی دیگر برای انقلاب کوبا که تحریمهای ظالمانه را خود آمریکاییها مجبور به لغوشان شدند. البته شما زمانی که این شکست مفتضحانه سیستم مورد علاقه تان را دیدید، آمدید اینجا و از زانو زدن انقلاب کوبا گفتید و مشتی لاطائلات دیگر که ارزش پرداختن و صرف وقت ندارد. ضمنا قدرتهای بزرگ هرگز کمونیستهای واقعی و جنبشهای عدالت طلبانه کارگری، ملی و غیره را تقویت نمی کنند. آنچه آنها تقویت می کنند گروههای ارتجاعی مثل آک پارتی و غلیظتر از آن داعش و جبهه النصره و القاعده و از این قبیل است تا کمر کشورهای مستقل را بشکنند.
ایرانیها مثلی دارند که می گوید: مشک آن است که خود ببوید - نه آنکه عطار بگوید. ساده شده اش برای شما میشود: هیچ بقالی نمیگه ماست من ترشه. هر زمان یک نفر (شخصیت حقیقی) در این دنیا پیدا شد که از دست آوردهای جامعه شناسی شما تعریف بکند یا بدانها استناد بکند، آن وقت من هم به شک می افتم که شاید حق با شما باشد.