یکی از مهمترین شاخصهای مترقی

کهن‌ترین کتابی که در فرهنگ ما در دست است و به قوانین انسان‌ها نظر دارد، "ارداویراف‌نامه"
است. این کتاب برخلاف قوانین حمورابی، به احکام الهی نظر دارد. "ارداویراف‌نامه" شناخته‌ترین اثر است از متون پهلوی که از آیین مزدیسنایی به جا مانده و داده‌های آن بر اوستا منطبق است. نگارش "ارداویراف‌نامه" به زمانِ اواخر حکومت ساسانیان برمی‌‌گردد.

در ارداویراف‌نامه از همان ابتدا زن در حاشیه است. در رأی‌گیری و انتخابات شرکت ندارد. مرد هفت همسر دارد که نشان از چندهمسری در آن ایام دارد. همسران او خواهران وی هستند. به این معنا که ازدواج‌های درون‌خانوادگی امری پسندیده بود. یکی از علل تدوین این کتاب نیز همین است، این‌که ازدواج‌های درون‌خانوادگی در حال رکود است و این خوشآیند حاکمان دینی نیست.

زن از همان ابتدا به ابزار بدل گشته و از شخصیت تهی می‌شود. بنا بر مشاهدات ارداویراف، عملکردهای دنیوی هر کس در جهان زیرین به عنوان "دین" او، به شکل یک زن بر او ظاهر می‌شود. هر اندازه که مرد نیکوکار باشد، "دین" او زیباتر است؛ دوشیزه‌ای زیبا و بی‌مانند که تا کنون دیده نشده، و هر قدر که خلافکار باشد، "دین" او زشت تر است.


منبع: http://www.gunaz.tv/?id=2&vmode=1&sID=32363&lang=2