در شهر 11 میلیونی تهران هنوز 11 نفر شجاعت این زن را نیافته اند که از حقوق خود دفاع کنند!
واو را با چند نفر از جان گذشته «تنها» گذاشته اند!
راستی چرا چنین است؟
از این 11 میلیون حداقل 10 میلیون حقوق اش پایمال میشود و کمرشان خورد شده،
چرا این شیرزن را تنها گذاشته اند؟ این دانشخویان،زنان،جوانان،کارگران، و دیگر اقشار پس کجای اند؟
علت تنهایی این تحصن چیست؟ بیموقع است؟ مسئله اش مربوط به دیگران نیست؟ یا مردم می ترسند؟
یا فکر میکنند خواسته ی این زن شخصی ست و چه بسا ناحق است؟
علت این تنهایی و عدم حمایت چیست؟ آیا خانم ستوده خودش نمیخواهد کسی حمایتش کند؟
یا به او اعتماد ندارند یا نمی شناسندش؟
چرا در تونس خودکشی یک دست فروش همه را به خیابان کشاند و لی این تحصن و اعتراض کسی را جذب نمیکند؟
چگونه یک حرکت کوچک میلیونی و سراسری میشود؟ چگونه یک جرقه تمام شهر و شهرها را روشن میکند؟
روزگارتان سیاه است . چون شبی دنباله دار.
و همه چیزتان درحراج.
نگون بختان من!
صد سال است در اسارت بربرانید
آیا این برای شما بسنده نیست؟
چگونه لیاقت آزادی ندارید، که خود را برهانید؟
وای برشما اسیران، که شایسته ی اسارت اید.»