هدف از انقلاب مشروطه و دولت مصدق و انقلاب سال 57 چیزی نبود جز دفاع از منافع ملی مردم ایران یعنی حکومت مردم بر خود مردم.این هدف بود ولی نشد وچرایش را میدانیم.اینکه شما نوشته اید (بنا بر اين، در اين ديدگاه نيز «منافع ملی» در امر مبارزه با حکومت اسلامی دارای کارکرد مؤثری نيست.) صد در صد خطاست .انچه باید محرک مبارزه با نظام اسلامی شود همانا منافع ملی و هویت ایرانی ماست. نگاهی به تاریخ حزب توده و سازمان مجاهدان رجوی و گروه های تجزیه طلب نشان می دهد که منافع ملی مردم ایران پشیزی برای این گروها ارزش ندارد و بی هیچ شکی در کنا رهم قرار نخواهند گرفت.
ایا حزب توده از منافع پرولتاریا ی جهانی دفاع نمی کند؟ ایا به قتلگاه فرستادن ایراینان به عراق از سوی رجوی مهر دفاع از منافع ملی داشت؟ متاسفانه عدم توافق بر سر دفاع از منافع ملی باعث تشدد و چند دستگی و منفعل ماندن در
شما نوشته اید که (در نتيجه، چاره ای نيست جز اينکه، در موقعيت کنونی مبارزات اپوزيسيون، همهء فکرها و پيشنهادات را با عينک «جنبش سکولار دموکراسی ايران» نگاه کنيم، جنبشی که:) این سخن شما درست است ولی لازمه ان این است که رهبران مخالف مانند حزب توده و رجوی و چپها و ملی گراها و تجزیه طلبها در کنار هم خواهان ان باشند که شما نوشته اید ایا این کا رعملی است ؟
سازمان رجوی که اکنون عامل مستقیم غرب و دولت اسرائیل است و شعار یا همه چیز و یا هیچ چیز را بر سینه خود اویزان کرده و مخالفان را تعقیب و تهدید و به قتل میرساند چگونه میتوان انتظار داشت ناگهان روح لیبرالی پیدا کنند و سکولار شوند؟