پورمندی عزیز،

گنجی بعد از آنهمه تجربه ، هنوز نتوانسته از مسئله تضاد «علم و دین» سر دربیاورد. همیطور اند سروش و دیگران.
«سرمایه» ی اینان « دینی اندیشی و دین گرایی اکثریت مردم» است. بر پایه ی این مالکیت «تئوری سازی» میکنند،برای اینکه باز از «قدرت»
برخوردار شوند. «اصلاح گرایی دینی» اینان نه در جهت رهایی مردم از «تحجر» است بل «باز سازی این تحجر» به صورت و فرم دیگر است.اگر اینان «موقعیت» بیابند هرگز « قدرت» را نفی یا از آن دوری نمی کنند. اینان بدون اینکه خود "متوجه" باشند در پی
حفظ حیات «تجر»اند.

راه درست در این مشکل نقد «بافته»های آنهاست. تاریخ جامعه ما نشان داده رهایی از «دین گرایی و شیوه ی تفکر دینی و تحجرگرایانه»، مثل اروپا از راه رنساس مذهبی نمیگذرد . راه ما اصولاً از پل« پیشرفت علم و روشنگری» در جامعه میگذرد. گرچه «اندیشه های اصلاحات دینی» اگر برای قدرت نباشد یاری دهنده است.