جامعه ایران دچار «تضاد بزرگی» ست. تضاد بین «حکومت و مردم». مردم یعنی همه ی گروهها و اقشار اجتماعی جامعه. اکثریت مردم در مقابل حکومت و حامیانش قرار گرفته اند.چرا؟ بخاطر «عدم دموکراسی، وجود تبعیض و عدم عدالت اجتماعی».
این تضاد بزرگ در طی زمان توسط مردم حل خواهد شد. از راه رفع مانع حکومت.
کار درست آزادیخواه روشنگری و سازماندهی مردم است در داخل و خارج ایران. برای استقرار «جمهوریت با ماهیت دموکراتیک». که بتواند خواسته های مردم -دموکراسی-عدم تبعیض-عدالت اجتماعی-را تحقق بخشد.
«زندگی بهتر» یک فنومن ملی نیست. بل پدیده ی فراملی،بشری ست. در عین حال نیز شامل مردم داخل ایران است. زندگی بهتر، جزء حقوق بشر است. حقوق بشر ارزشهای انسانی و فراملی ست.
تضاد جامعه بین ملی و غیرملی نیست. بین حکومت و مردم است. با یک حکومت مردمی هم مسئله حل میشود.
پس شعار «پیروز باد حکومت دموکراتیک مردم ایران»
راههای دیگر نمی تواند درجهت حل 3 خواست اساسی مردم باشد. و میتواند انقلاب را به شکست بکشاند.
بنابرین سازماندهی مردم برای استقرار حکومت و دولت فدرال ایران پاسخ تضاد موجود جامعه است.
با شعارهای کلی نمیشود مردم را روشن و سازماندهی نمود. مسئله باید برای همه روشن باشد که چه میخواهد و برای چه مبارزه میکند و چه گیرش میاید. حکومت موجود باید برود. حکومت دموکراتیک و جدا از دین مستقر میشود. جمهوری ست. فدارال است. و سه خواست اساسی جامعه را این ماشین دولت و حکومت باید عملی کند.کارش به دستور مستقیم و غیر مستقیم خود مردم است.
شعار ملی یا سکولار کافی برای ایجاد همبستگی نیست. کلی ست و کسی جذب شعار کلی نمیشود.
واژه خارجی «سکولار» برای مردم بی معناست. درسیاست و ارتباط با مردم لازم است واژه های قابل فهم و درک بکار گرفته شوند. مثل «جدایی دین از حکومت-دولت-سیاست». در حقیقت «دین طبق قانون مسئله خصوصی افراد جامعه» اعلام میشود.
حکومت آینده حکومت جدا از دین و مذهب و ایده لوژی ست.