دوست عزیز،

دوست عزیز،
نوشته ام « با رأی گیری از مردم» یعنی مردم ایران میروند پای صندوقهای رأی و «زبان ارتباطی» را برای سراسر ایران انتخاب میکنند. دستور این کار را پارلمان تصویب میکند. میتوان نه یک زبان بلکه سه یا چهار زبان را پیشنهاد کرد برای انتخاب. زبان ترکی-فارسی-انگلیسی-کردی. و...آنوقت زبان ارتباطی را مردم انتخاب میکنند.
زبان محلی برای آذربایجان ترکی آذربایجان است. برای کردستان کردی.و...از خانه-کودکستان تا دانشگاه و ادارات. زبان محلی نیاز به رأی گیری ندارد. زبان خود مردم است و جاری ست. اما برای سراسر ایران زبان ارتباطی لازم است که انتخاب شود.
خوب اشکال این کار چیست؟
این موضوع را درمقالات خودنیز نوشته ام. وقتی خواننده به دقت نمی خواند نه کامنت را میفهمد و نه چیز دیگر را. امید است مسئله روشن شده باشد. زبان ارتباطی برای سراسر ایران انتخابی ست. از سوی مردم. درپای صندوقهای رای.