آقای لاچین، همانطورکه

بحرکت در آمده اند، و چنین است که این پدیده خواب را از چشمان پان ایرانیسم و پان فارسیسم ربوده، و وحشت بر جانشان افکنده است. در مقابل آن، شیطنتهای عجولانه پان ایرانیسم و پانفارسیس با جلسات و بیانیه های چند نفری، در واقع طبیعی بنظر میرسد. زیرا اینان که حتا تاریخ شان را نیز دیگران برایشان نوشته اند، میدانند که در صورت قدرت گیری ملل غیر فارس در ایران، یا باید به زبان و حقوق انسانی و مدنی دیگران احترام بگذارند، و یا اینکه جغرافیای موسوم به ایران دیر یا زود ازهم خواهد پاشید. اما در این تصمیم، گیرکرده اند، زیرا کسانیکه تا امروز ملل غیر فارس را کشک هم بحساب نمی آوردند، حالا باید به آنان ارزش انسانی قائل شوند؟ و این برایشان سخت است. از اینرو مشکل اینان رژیم اسلامی تهران نیست، بلکه مشکل اینان طرح و پیاده شدن حقوق انسان و ارکان دمکراسی در جغرافیای موسوم به جهنم ایران است. نکته ای را که نباید از نظردور داشت، درمقابل چنین جریانات راسیستی، لازم است که فعالین ملی آذربایجان برای کسب حقوق انسانی خود، درجهبه مشترک قرار گیرند و از خود ضعف سیاسی نشان ندهند.