دوستان.. همانطور که ملاحظه

آذربايجان به سبب تركی بودن زبانش هيچ گونه وابستگی تاريخی، ملی و عاطفی و فرهنگی با ايران و ايراني ندارد. اشتباه بزرگی که این پژوهشگر مثل سایر پژوهشگران ( وطنی) می کند این است که , خیال میکنند که ( ترک بودن ) آزربایجانی هاست که میخواهند طلاق سیاسی بگیرند. البته خود این آقایون کاملآ می دانند که چرا در این مدت کوتاه استقلال خواهی آزربایجانی ها این همه رشد کرد و اشتباه این پان فارسیست ها و شوننیست های رنگارنگ در کجا نهفته است. ولی نه جرات دارند به اشتباهات تاریخی اعتراف بکنند و نه توانائی تفکربه این دارند که دست به ریشه کندن این همه ستم های ملی به ملل غیر فارس بزنند. ولی صدای شیپور حقوق بشر ( کوروش) را در هر کوچه و برزنی می دمند. آز آقای کاظم آذر سیسی بایستی پرسید که اگر رابطه عاطفی در ترک های ایران نبود , پس چرا لشگر 110 اردبیل بود که با آن همه کشته, توانست خرمشهر را از ارتش صدام آزاد بکند.؟از آقایان شونیست های با عاطفه بایستی پرسید , موقعی که یک روزنامه رسمی ایران , صراحتآ ملت ازربایجان را با نامیدن « سوسک» بدترین توهین را کردند , این عاطفه کورش کبیری شما در کجا نهفته بود؟ آیا از یک آرگان دولتی و یا غیر دولتی , سیاسی و یا رادیو تلویزیون و یا روزنامه اعم از داخلی و یا خارجی می توانید اسم ببرید که این توهین را محکوم کردند؟ اقایان آذر سیسی ها , این ترک بودن من نیست که از شما طلاق سیاسی میخواهم . این نتایج پا گذاشتن به اولین حقوق انسانی من و اجدام در طول سالیان دراز است. چرا چشم و گوشتان را باز نمی کنید که ببینید این همزیستی مسالمت آمیز و این ازدواج سیاسی آینده ای ندارد. همیشه در طول تاریخ طلاق های سیاسی بوده و خواهد بود..به امید هرچه زودتر آن روز...