جناب راشدی عزیز:

۳) اگر کمی در زبان‌شناسی و درخت پربار زبانهای ایرانی و نیز تاریخ روایی فارسی نو/دری پژوهیده باشید، خواهید دانست که:
۳-۱) در آغازین سده شاهنشاهی ساسانیان زبان پارتی یا پهلوی هنوز در بخش‌های بزرگی از ایرانشهر روایی داشته، چنانکه سنگ‌نوشته‌های نخستین سده ساسانیان هم به زبان پهلوی و هم به زبان پارسی میانه نوشته شد‌ه‌اند.
۳-۲) کم‌کم زبان پارتی یا پهلوی از روایی افتاده اما بسیاری از وام‌واژه‌ها و ویژگی‌های زبانیک خود را در زبان پارسی میانه به یادگار گذاشته، چنانکه زبان پارسی میانه سده سوم میلادی با زبان پارسی سده هفتم میلادی (که پایان کار ساسانیان است) تفاوت‌هایی دارد.
۳-۳) فارسی نو/دری از خراسان بزرگ برآمده ولی زبانی است که هم ویژگیهای پارتی/پهلوی و هم ویژگیهای پارسی میانه را در خود دارد. از همین روست که بیشینهٔ زبان‌شناسان زبان فارسی نو یا دری را نه نوادهٔ پهلوی می‌دانند و نه پارسی میانه. چرا که آمیزه‌ای از هر دو خانواده زبانی است.