قدیما مد بود، کسانیکه حتا با

کرده اند، هنوزکه هنوز است در آروزی پست و مقام ریاست جمهوری، و امثالهم، در دیار وانفسای غربی، که از نظرشان عاطفه و احساساتش مرده است، در انزوای خود، غصه آرزوی پستهای آنچنانی را چاشنی زندگی مرفع خود میکنند، و هر از گاهی که حوصله شان سر میرود، و سکر شرابهای مرغوب فرانسوی از سرشان میپرد، دستی به قلم میبرند و درباب خصوصیات ملت واحد (ایران ـ فارس) چیز هائی زمزمه میکنند. و همانطور که استحضار می فرمایند: ( دروغگوئی، مظلوم نمائی، قهرمان پروری، وضدیت با قدرت جزئی از فرهنگ سیاسی کشورکورش و داریوش شد! بدلیل استبداد، دشمن و دروغ، خصلت های دیگری هم درون فرهنگ سیاسی ملت ایران جا باز کردند که تزویر، ریا، خدعه، بدبینی، بی اعتمادی، و تفکر توطئه ازآن جمله اند. در چنین فرهنگی "خود - محق بینی"، بی اعتمادی حتی به "خودی"، اتهام زدن به غیر، و برخورد دفاعی و واکنشی کردن طبیعی میشود.). پایان نقل قول. ایشان که از خطه تالش تشریف دارند. و نسبت به فعالین حرکت ملی آذربایجان نیز، قبلا سمپاشی هائی مرقوم فرموده بودند، طبق روال کلی گوئی، که متد آخوند هاست، مفهوم دقیق گفته هایش، بطوردقیق برای من خواننده روشن نیست، که چه می خواهد بگوید. و منظورش کیست. آیا انگشت روی دولتمردان خاصی میگذارد، و از دیکتاتورهای رژیم اسلامی تهران انتقاد دارد، و یا مثل آخودند ها، زده به صحرای کرب و بلا، و میخواهد با چشم بستن به جنایتهای رژیم اسلامی، مردم را سر کار بگذارد؟ و ازعصر ما قبل تاریخ، و دوران پارینه سنگی کورش کبیر، روده درازی بکند؟ و وقت خوانندگان را بگیرد؟ در هر حال دوران این کلی گوئی ها تمام شده است. و به جای کلی گوئی های بی مفهوم. اگر با رژیم نکته تضادی دارد، روشن صحبت بکند، ببینیم حرفش چیست؟