سخنی هم دارم با آقای بهنام

قانونی داشته باشد؟ و اگر دومی مورد نظر شما باشد، کدام عهدنامه و منشور جهانی حق استقلال را برای یک بخش از مردم یک کشور حتی با اکثریت مطلق آرا به رسمیت شناخته است؟ اشتباه نشود، من خودم در این مورد اطلاعات کافی ندارم و بارها بر این نکته تأکید کرده ام که اصالت و اولویت برای من سعادت و آسایش انسانهاست و اگر تجزیه ایران این هدف را برای همه مردم آن به ارمغان بیاورد باید به آن تن داد. هدف من دامن زدن به بحث حقوقی "تجزیه طلبی" است، که متأسفانه از طرف خود شما هم به عنوان یک پیشفرض مسلم پذیرفته می شود. تا جایی که من خوانده ام چیزی بنام "حق تعیین سرنوشت ملل" وجود ندارد و ترجمه درست آن بند "حق تعیین سرنوشت مردم (people)" است و همانطور که در کامنتها هم آمده هیچکدام از بندهای منشور حقوق شهروندی نمی تواند در جهت به خطرانداختن تمامیت ارضی (territorial integrity) کشورها تفسیر شود. البته همانطور که گفتم، من نه حقوقدانم و نه متخصص سیاست بین الملل. ولی به نظرم بحث بر سر این مسئله و این به زعم تجزیه طلبان "حق مسلم" می تواند سازنده باشد.