ادامەی متن سامان رسول پور

دیگر از «کنفدرالیسم دموکراتیک خاورمیانه» صحبت به میان می آید. در یکی از آنها، به حاشیه راندن زنان از عرصه سیاسی و اجتماعی، تبدیل به برنامه سیاسی می شود و در دیگری از «برابری رادیکال جنسیتی» رونمایی می شود و زنان رکورددار به دست گرفتن مدیریت های اجتماعی و سیاسی و پارلمانی می شوند. در یکی از آنها، داعش، دشمن نیست، ابزاری برای پیشبرد جنگ های نیابتی است. اما در پارادایم کردها، داعش دشمن بشریت و دشمن صلح و امنیت جهانی است. کردها به نیابت از مردم جهان، علیه داعش می جنگند و هزینه های زیادی هم متحمل شده اند. فرق کمی نیست. اردوغان به رهبران جهان چنین می گوید: یا با کردها دوستی کنید یا با ما! اما کردها به مردم جهان چنین می گویند: در چند سال گذشته، ما بودیم که یک تنه با داعش جنگیدیم. در سوریه. در عراق. ما بودیم که نقش قدرتمندترین نیروی زمینی را در نبرد با داعش به عهده گرفتیم و با جامعه جهانی همکاری کردیم. استراتژی کردها عملا در راستای تضعیف داعش بوده اما استراتژی دولت ترکیه در راستای عدم تضعیف داعش. تقریبا همه مردم دنیا می دانند که اردوغان در سالهای گذشته به اشکال مختلف از داعش و جبهه النصره حمایت کرده است. سردبیر روزنامه جمهوریت ترکیه، دقیقا به دلیل افشای این واقعیت از سوی دستگاه سرکوب اردوغان به زندان و به حبس ابد محکوم شد!

هفت) سرکوب کردها از سوی دولت ترکیه، بدون هیچ تردیدی، سرکوب همه جنبش های رادیکال برابری طلبانه، صلح جویانه، و تضعیف استراتژی «همزیستی عادلانه» تنوعات خاورمیانه است. سرکوب کردها، دورخیزی برای گسترش حکومت فردی، فاشیسم و احیای امپراتوری های خونخوار است. مبارزه کردها با داعش و اردوغان، دقیقا در یک راستا است. و دقیقا به همین دلیل هم تنها نگذاشتن کردها در مقابل داعش و اردوغان، یک ضرورت تاریخی است. تنها یک دقیقا به این پرسش فکر کنید: اگر وجدان و شعور سیاسی داشتید و در دوره ای زندگی می کردید که «هیتلر» هم زندگی می کرد، برای مبارزه با فاشیسم چه می کردید؟ بی طرف می نشستید؟ فاشیسم، کردستان را به حمام خون مبدل کرده. هیتلر زنده نیست. اگر می خواهید شرمنده تاریخ نباشید، اردوغان را دریابید!