نگارش زیرمتن اصلی همراه با
Anonymous
نگارش زیرمتن اصلی همراه با ترجمه توسط خط لاایر(لاتین+ایران) تدوین شده ازطرف آوگا برای تغییر خط فارسی-عربی در ایران است .
حرکت امواج قدرتمند ناسیونالیسم ایرانی
khodā ye irān kist va chist
Bedune shak va tardid (( allāh )) khodā ye tāziān , khodā ye irān nist. Dar farhange irān baræks adiyāne sāmy , khodā mard nist balke zan mi bāshad. Zan khodāi hamān farhange simorghi ast ke dar gozashte pish az dorost shodane allāh , dar irān shenākhteh mishode ast.
* خدای ایران کیست و چیست
بدون شک و تردید (( الله )) خدای تازیان، خدای ایران نیست. درفرهنگ ایران برعکس ادیان سامی ، خدا مرد نیست بلکه زن می باشد. زن خدایی همان فرهنگ سیمرغی است که در گذشته پیش از اسلام و پیش از درست شدن الله ، در ایران شناخته می شده است.
Dar farhange irāny khodā kasy rā khalq nemi konad , yaæni amr be khalq nemi konad , balke khodā ensān rā miāfarinad yaæni mizāyad. Raftāre khodāye irān hamān raftār va kerdāre yek mādar bā farzande khish ast , u rā besyār dust mi dārad va dar ātashe jahanam khish nemi suzānad. Dar tamāme omur , rāhnamā va āmuzgār ust , kāre u vārune kāre āllāh ast ke morataban tahdid mi konad va mi tarsānad. Khodāye irān az ensān jodā nabudeh va jāyash dar āsmān nist.
* در فرهنگ ایرانی خدا کسی را خلق نمی کند ، یعنی امر به خلق نمی کند ، بلکه خدا انسان را می آفریند یعنی میزاید.رفتار خدای ایران همان رفتار و کردار یک مادر با فرزند خویش است ، او را بسیار دوست می دارد و در آتش جهنم خویش نمی سوزاند. در تمام امور راهنما و آموزگار اوست ، کار او ، وارون ِ کار الله است که مرتباً تهدید می کند و می ترساند. خدای ایران از انسان جدا نبوده و جایش در آسمان نیست.
Din az vāĵe ye āshury (( daynā)) miāyad be maænāye (( vejdān )) , lezā din yaæny vejdān.
* دین از واژه ی آشوری (( دَینا )) می آید به معنای (( وجدان )) ، لذا دین یعنی وجدان.
Farhange irān az chonān viĵegy va zarfiaty bahrevar ast ke mi tavānad bejāye har diny kār bekonad. Farhange irān farhange gham va tusary zadan va gerye kardan nist balke farhange shād zivy , shād khory va shād nushy ast , hatā dar marāseme marg , niākāne mā labāse siāh nemi pushidānd va gerye va zāry rāh nemi andākhtand , balke ānhā bā ruye khosh va shād māny va pushidane labās hāye sepid yā rangārang dar gozashte ye khod rā bedrud mi goftand. Range siyāhi ke emruze dar marāseme dargozashte mardomān bekār miravad osulan range irāni nist , chonke roshanāi , nur , āftāb va shād māni pāye ye farhange irān rā tashkil mi dahad.
* فرهنگ ایران از چنان ویژگی و ظرفیتی بهره ور است که می تواند بجای هر دینی کار بکند. فرهنگ ایران فرهنگ غم و توسری زدن و گریه کردن نیست ، بلکه فرهنگ شادزیوی ، شادخواری و شادنوشی است ، حتی در مراسم مرگ ، نیاکان ما لباس سیاه نمی پوشیدند و گریه و زاری راه نمی انداختند ، بلکه آنها با روی خوش و شادمانی و پوشیدن لباس های سفید یا رنگارنگ در گذشته ی خود را بدرود می گفتند. رنگ سیاهی که امروز در مراسم درگذشت مردمان بکار می رود اصولاً رنگ ایرانی نیست ، چونکه روشنایی ، نور ، آفتاب و شادمانی پایه ی فرهنگ ایران را تشکیل می دهد.
(ادامه در کامنت بعدی)
* در فرهنگ ایرانی خدا کسی را خلق نمی کند ، یعنی امر به خلق نمی کند ، بلکه خدا انسان را می آفریند یعنی میزاید.رفتار خدای ایران همان رفتار و کردار یک مادر با فرزند خویش است ، او را بسیار دوست می دارد و در آتش جهنم خویش نمی سوزاند. در تمام امور راهنما و آموزگار اوست ، کار او ، وارون ِ کار الله است که مرتباً تهدید می کند و می ترساند. خدای ایران از انسان جدا نبوده و جایش در آسمان نیست.
Din az vāĵe ye āshury (( daynā)) miāyad be maænāye (( vejdān )) , lezā din yaæny vejdān.
* دین از واژه ی آشوری (( دَینا )) می آید به معنای (( وجدان )) ، لذا دین یعنی وجدان.
Farhange irān az chonān viĵegy va zarfiaty bahrevar ast ke mi tavānad bejāye har diny kār bekonad. Farhange irān farhange gham va tusary zadan va gerye kardan nist balke farhange shād zivy , shād khory va shād nushy ast , hatā dar marāseme marg , niākāne mā labāse siāh nemi pushidānd va gerye va zāry rāh nemi andākhtand , balke ānhā bā ruye khosh va shād māny va pushidane labās hāye sepid yā rangārang dar gozashte ye khod rā bedrud mi goftand. Range siyāhi ke emruze dar marāseme dargozashte mardomān bekār miravad osulan range irāni nist , chonke roshanāi , nur , āftāb va shād māni pāye ye farhange irān rā tashkil mi dahad.
* فرهنگ ایران از چنان ویژگی و ظرفیتی بهره ور است که می تواند بجای هر دینی کار بکند. فرهنگ ایران فرهنگ غم و توسری زدن و گریه کردن نیست ، بلکه فرهنگ شادزیوی ، شادخواری و شادنوشی است ، حتی در مراسم مرگ ، نیاکان ما لباس سیاه نمی پوشیدند و گریه و زاری راه نمی انداختند ، بلکه آنها با روی خوش و شادمانی و پوشیدن لباس های سفید یا رنگارنگ در گذشته ی خود را بدرود می گفتند. رنگ سیاهی که امروز در مراسم درگذشت مردمان بکار می رود اصولاً رنگ ایرانی نیست ، چونکه روشنایی ، نور ، آفتاب و شادمانی پایه ی فرهنگ ایران را تشکیل می دهد.
(ادامه در کامنت بعدی)