صمد بهرنگی، یک نویسنده

کشمکش بین توده های محروم و زحمتکش از یک طرف و کارخانه داران و سرمایه داران و دیگر مفت خوران اجتماعی از طرف دیگر می باشیم . صمد به مثابه یک معلم انقلابی و متعهد، معتقد است که کینه طبقاتی باید به ادبیات کودکان راه یابد. کودک متعلق به خانواده های زحمتکش باید از همان اوان زندگی بداند علت چیست که پدرش که از صبح تاشام در کارگاه های تاریک و نمور جان می کند و کار میکند، همواره در فقر و فلاکت زندگی می کند و محتاج به نان شب است، حال آنکه صاحب کارحانه که حاصل کار کارگران را به جیب میزند ، همه عمر غرق در ناز و تنعم می باشد! ماهی سیاه کوچک صمد بهرنگی هم مظهر یک انسان دارای شعور طبقاتی است که نمی خواهد عمر خود را مثل پدر و مادر و همسایه ها ، در بطالت و نادانی بسر برده و همواره در برگه کوچکی خود را محصور بکند . ماهی کوچک میخواهد برای رسیدن به دریا و رهائی از چنگ ظلم و استثمار، دلیرانه مبارزه و تلاش کند . این را هم لازم میدانم اینجا متذکر گردم که کسانی که همواره از انسان مطلق و انسانیت مطلق و مافوق طبقاتی، تعریف و ستایش می کنند، خود در شمار مدافعین نظام های غیر عادلانه ای هستند که برای طبقات حاکم ستمگر در چنین جوامعی، انسانیت تنها در مکیدن خون محرومان اجتماعی و اندوختن ثروتهای بیکران، خلاصه میشود.