اسماعیل عزیز،

اسماعیل عزیز،
ممنون از زحمت و اندیشه یتان.
نظر کلیم را در کامنت قبلی نوشتم. اینجا به نکته که اشاره کرده اید می پردازم. نوشته اید:
نویسنده عزیز مقاله هر چند مقداری به اندیشه های مارکس اشاره نمودند اما نتیجه گیری شان مثل مارکس نیست و میخواهند خود بیکانگی ملل زیر سلطه تورک، کورد ، عرب، بلوچ و ترکمن را در ایران یکپارچه و متحد حل کنند.»
من از « ایران یکپارچه و متحد» سخن نگفته ام . از یک « شرایط» حرف زده ام :
« زندگی مشترک خلقها و ملتها داوطلبانه است»
یعنی در شرایطی که « خلقها داوطلبانه بخواهند زندگی مشترک کنند»- میتوان تبعیض را رفع کرد و در پی برابری بود.
به این معناست که گاهش بیگانگی -در حالتی که مردمان بدون اجبار بخواهند کنار هم باشند -میتواند صورت گیرد.
من « انتخاب با میل» را مطرح کرده ام . بله در شرایط چنین« انتخاب آگانه ای» میتوان قدم برای رفع تبعیض برداشت.