جناب دهناری گرامی، داشتم

جناب دهناری گرامی، داشتم نوشته ایی را برای فرستادن روی سایت آماده میکردم که پاسخ شما را در این آن گرفتم.
شما چندین عامل منفی را که در شناخت شما و دیگران نقشی داشته اند نام بردید، که از همه مهمتر نبود استقلال اندیشه و فشار گروهی بود. جناب ائلیار نیز در کامنتی پائینتر نوشته اند که تفکر مستقل یعنی اینکه فرد یا مغزی خود بیاندیشد و اشیاء را به تجربه، آزمایش، بررسی، عدم پیش داوری و نگاه همه سویه بنگرد.
شاید من پرسش خود را بد طرح کردم و برای رفع این دشوار، پرسشم را روشنتر مینویسم.
چرا شما ودیگران و ما استقلال اندیشه ویا اندیشه آزاد نداشتیم و نداریم؟ آیا روش آموزش و پرورش دوره های دبستانی، دبیرستانی و دانشگاهی ما ناتوان بود اندیشه نقاد را به ما بیاموزد؟ یا اینکه از بر کردن دروس، اندیشه نقاد را در این گذار کند کرد؟ آیا نبود نهادهای فرهنگی، اجتماعی و نبود نشست های ادبی،