روزهاست که اندام تکیده

دیگر درک اینکه که چرا و چگونه جعفر تصمیم می گیرد جان بر سر پیمان خود نهد مشکل نیست. آری آنگاه که تجمع بیکاران بهبهان با کشتار به خون آغشته می شود وآنگاه که جوانان مردم را از خانه ها ومراسم مهمانی بدر آورده ودرجا شلاق می زنند، ودر چنین ایامی که سازمان جهانی کار ILO هرساله به جای نمایندگان واقعی کارگران ایران، نمایندگان رژیم جور وجنایت را به اجلاس راه می دهند وهنگامی که سردمداران جهانی به مصیبتهای یک خلق جریحه دار شده ودر زنجیر، وقعی نمی نهند وبا جانیان حاکم بر ایران به مراوده ومعامله می نشینند، هروجدان بیداری می فهمد که نمی توان به تماشا نشست وپست زیست، این جاست که لختی درنگ می کنیم ودر دعوت کردن جعفر عظیم زاده به خاتمۀ اعتصاب غذا تردید می کنیم وبا خود می گوییم ما که عرضه اش را نداریم، پس لااقل از سر راه اوبه کنار برویم ومزاحم او نشویم.
مسئولیت جان فعال کارگری شریف و فداکار آقای جعفرعظیم زاده، متوجۀ سران رژیم ضدکارگری جمهوری اسلامی می باشد.
پیروز باد مبارزات کارگران ایران
گرامی باد یاد شاهرخ زمانی
مرگ بر رژیم ضدکارگری وجنایتکار وچپاولگر جمهوری اسلامی
زنده باد خلق قهرمان ایران