آقای کرمی عزیز،

آقای کرمی عزیز،
شما بهتر است به همان کار معماری بپردازید. از قدیم گفته اند هرکسی را بهر کاری ساخته اند. این وضعی که اینترنت به وجود آورده که در آن هرکسی هرچه دلش می خواهد دربارۀ هر موضوعی می نویسد، وضع خوشایندی نیست. تا بیست سال پیش شما اگر مطلبی در باره موضوعی تاریخی می نوشتید، باید آن را در مجله ای که به هر حال هیئت تحریریه ای داشت چاپ می کردید و آن هیئت مطلب شمار را با معیارهای علمی و قواعد متودولوژیک می سنجید. اما حالا هرچه دل تنگتان می خواهد می توانید بگویید و منتشر کنید. این حرف ها ممکن است دل من و شما را خنک کند، اما در نهایت به تعادل روانی نویسنده لطمه می زند. و این از لحن نوشته ها پیداست. میل خودتان است. می توانید در این راه به کار خود ادامه دهید و این عمر چند روزه را بر خویشتن تلخ کنید یا از این معرکه بیایید بیرون و آرام و آزاد زندگی کنید.