آقای کرمی عزیز،

آقای کرمی عزیز،
شما آن قدر مهم و عظیم الشأن هستید که یکی نشسته این همه وقت صرف کرده و این مقالۀ طنز آمیز را در حق شما نوشته است. از این گذشته، همان طوری که خود می فرمایید در ایران یک وبلاگ باز شده و تصاویر دستکاری شدۀ شما را چاپ می کند. ملت از خدا می خواهند دربارۀ آن ها مطلب بنویسند یا وبلاگی برای مسخره کردنشان باز کنند، حالا هرچه می خواهند بگوین. دوستی دارم شعر می گوید، اما تا حال ندیده ام شعری واقعاً شاعرانه بگوید. یک روز به او گفتم، ندیدم کسی را که از شعر تو تعریف کند. گفت: اما هستند کسانی که از شعر من بد بگویند. گفتم: خوب چه فایده ای دارد؟ گفت: فایده اش این است که مرا به شاعری قبول دارند، فوقش می گویند: شاعر بدی است. همین قدر که مرا به شاعری می شناسند، برای من کافی است.