دوست گرانقدر تبریزی سلام؛
بهنام چنگائی
دوست گرانقدر تبریزی سلام؛
نوشته و پرسیده اید:
دوست گرامی، شما این فراخوان را به چه کسانی می دهید و روی سخن شما با چه کسانی است؟
پاسخ به این پرسش بیشتر از آنکه روشن کننده ی مخاطب خاصی باشد، پیشتر یک دست دوستی و همدردی بسوی همه ی آنهاست که مزه تلخ زورها، سرکوب حقوق شهروندی ها و شلاق ستم نابرابری را در هردو دوره ی خودکامگی های شاه و شیخ بارهای بار با پوست و استخوان چشیده اند و اینک در راه و راستای یافتن راه چاره های زدودن آنها بوده و آماده ی همکارهای سراسری و مشترک برای فردای دیگر و ساختاری انسانی و مدرن بوده و می باشند. و بنا بر این آنها آگاهانه نیاز به همسوئی ها و همکاری ها و همراهی های فراملی و مذهبی کشف کرده و ناگزیر به دنبال همبستگی های دمکراتیک می باشند.
سپس نوشته اید:
به نوشته های پیروان پان های رنگارنگ ناسیونالیستی نگاه کنید خواهید دید که گفته ها و نوشته های چنین کسانی با خواسته های مردم دردمند و درمانده و گرسنه ایران از بنیاد بیگانه هستند!
در این نگاه درست و نقد دلسوزانه ی شما حقیقت های ناگواری وجوددارد که مرا رنج می دهد. اما من ترجیح می دهم وارد چند و چون آنها نشوم، زیرا مایه ستیز بی هوده و پراکندگی های بیشتر اپوزیسیون دمکرات می شود. همزمان اما فراموش نکنیم که در نوشته های این دوستان خواسته ها و حقوق مدنی و ملی و فرهنگی بسیار بحق و کهنه ای وجود دارند که تاکنون در این دو ساختار تمامیتگرا هیچگاه بجز پاسخ های فراافکنانه دریافت نکرده و یا با برچسب های ناخوان، آنها را به میدان مبارزه ی خودزنی ملت ها و مذاهب کشانده است. تاریخ سیاه و خونینی که همینک و چندباره جنایت های ضدبشری ِراسیستی، ناسیونالیستی و مذهبی خود را در خاورمیانه و بویژه عراق و سوریه و ترکیه تکرار بی شرمانه می کند.
بایستی هوشیار شد و به فضای بحث و دیالوگ سالم و سازنده ی همفکری ها هرچه بیشتر امید بخشید و دیالوگ های لازم و ضروری روز را تشویق کرد و از بحث و تبادل نگاه هرگز هراسی نداشت.
با سپاس از پانویستان
به نوشته های پیروان پان های رنگارنگ ناسیونالیستی نگاه کنید خواهید دید که گفته ها و نوشته های چنین کسانی با خواسته های مردم دردمند و درمانده و گرسنه ایران از بنیاد بیگانه هستند!
در این نگاه درست و نقد دلسوزانه ی شما حقیقت های ناگواری وجوددارد که مرا رنج می دهد. اما من ترجیح می دهم وارد چند و چون آنها نشوم، زیرا مایه ستیز بی هوده و پراکندگی های بیشتر اپوزیسیون دمکرات می شود. همزمان اما فراموش نکنیم که در نوشته های این دوستان خواسته ها و حقوق مدنی و ملی و فرهنگی بسیار بحق و کهنه ای وجود دارند که تاکنون در این دو ساختار تمامیتگرا هیچگاه بجز پاسخ های فراافکنانه دریافت نکرده و یا با برچسب های ناخوان، آنها را به میدان مبارزه ی خودزنی ملت ها و مذاهب کشانده است. تاریخ سیاه و خونینی که همینک و چندباره جنایت های ضدبشری ِراسیستی، ناسیونالیستی و مذهبی خود را در خاورمیانه و بویژه عراق و سوریه و ترکیه تکرار بی شرمانه می کند.
بایستی هوشیار شد و به فضای بحث و دیالوگ سالم و سازنده ی همفکری ها هرچه بیشتر امید بخشید و دیالوگ های لازم و ضروری روز را تشویق کرد و از بحث و تبادل نگاه هرگز هراسی نداشت.
با سپاس از پانویستان