هیچ زبانی مایه فخر و مباهات

هیچ زبانی مایه فخر و مباهات یا شرمندگی نیست.همه زبانها حتی زبان های قبایل بدوی هم قادر به رفع نیازهای کلامی گویشوران خود است.زبان های فارسی یا تورکی آذربایجانی هم هر کدام نکات قوت و ضعف خود را دارند.بدون شک زبان شناسان واقعی هدفشان از مطالعه زبانهای گوناگون پی بردن به ریزه کاری های تغییرات آوایی و واژه سازی در بستر فرهنگ های متفاوت می باشد.معمولا افراد زبان مادری خود را بر سایر زبانها ترجیح می دهند.ولی متاسفانه جغرافیای جهان عقب مانده اقتدار خود را در بزرگ نمایی و دروغ بافی هایی مربوط به زبان یا تاریخ یا سایر فاکتور های فرهنگی می داند.سالها ی دارزی هست که شنیده ایم ریشه زبان های گوناگونی زبان فارسی هست چون که فرضا شکل گویشی کلمات ستاره -هتل- کاروان-جنگل -پردیس و هزاران کلمه دیگر بین فارسی و زبانهای اروپایی مشترک هست.می دانیم که شکل گیری هر زبانی ابتدائا از کلمات ساده ای مثل دست و پا و چشم