نوشته ام ما از زاویه ی « فکر

از دید من بله راه حل وجود دارد. اما به کار بستن آن-« راه حل»- فن خود را میخواهد؛ که ما فاقد این فن هستیم.

راه حل اینه که « خدا و رهبر » بیایند ومشکل را حل کنند.
چون چنین کاری ممکن نیست ، پس مجبوریم خودمان « کار خدا و رهبر» را انجام دهیم.
از طریق « هم اندیشی و خرد جمعی» ، یعنی عقل و تجربه ی خود را رویهم بریزیم و برای قفل کلید درست کنیم.
«فن» اینه که ما بدانیم چطور میتوانیم «عقل و تجربه» هامان را رویهم بریزیم تا « کلیدهایی» بسازیم.

بشر در عصر کنونی از دوره ی« رهبر و نسخه گرایی» گذشته است. چون هر دو را آزموده و نتیجه ی فاجعه بار آنرا دیده است.
نتیجه گرفته نه نسخه مشکل گشاست و نه رهبر. چاره اینه که « عقلها را رویهم بریزیم، کلیدهای قابل تغییر » بسازیم. همان کاری که « علوم» انجام میدهد. گروهی دانش خود را رویهم میریزند و ماشینی را در کره ای دیگر فرود میاورند و به کار میگمارند. و مشکل را میگشایند. گیرم نه در یک نوبت بل در چند نوبت.
آیا ما بلدیم با چه متدی علقمان را رویهم بریزیم؟ بله با متدی که علوم میکند. آیا توانایی و آگاهی بکاربستن این متد را داریم؟
متأسفانه نه. شاید با تمرین در طی زمان به این توانایی برسیم.
اولین شرط اینه : قبل از اینکه وارد اتاق عمل شوی لازم است عقاید خود را پشت در جا بگذاری. آیا میتوانی؟ نه نمیتوانی. و مشکل دقیقا اینجاست.
اگر بتوانیم عقاید خود را پشت در جا بگذاریم در چنین حالتی میتوانیم علقمان را رویهم بریزیم.
حتما توجه دارید که خرد و عقاید دو چیز متفاوت اند.