من فیلم را ندیده ام و بعید می

تصور کنید روزی در تبریز یک گوشه کردها مدعی شوند گوشه ای دیگر مهاجران سنی بلوچ مطالبه مسجد کنند و خطبه بنام عمر بخوانند و در جلسات درس و بحث در خفا و علن حکم به تکفیر شیعه آذری بدهند و افغانی از نوع وهابی اش گوشه ای دیگر را اشغال کند و عربها با لباس عربی و بدون شلوار! در خیابان اصلی تبریز پیاده روی پس از غروب کنند و در مسابقه فوتبال تراکتور با سپاهان تماشاچیان اصفهانی بیشتر از تبریز باشند! خوب یک فیلم ساز باغیرت تورک بخواهد درد جامعه خود را با زبان هنر بگوید چاره ای بجز استفاده از همین نمادپردازیها ندارد. باید یک مولوی بلوچ سنی مهاجرت کرده به تبریز و یک کرد فراری از قندیل و یک ارمنی تابوت ساز و یک لر بیل زن و کارگر افغانی مقیم تبریز( بعد از آزاد شدن ورود آنها به آذربایجان!) که مترصد ورود غیر قانونی به ترکیه به مقصد اروپا است را پیدا کند تا او را و هویت ترکی او را خاک کرده فاتحه و مرثیه ای بخوانند با این عنوان : یک روز یه ترکه مدعی نصف ایران بود اما تو تبریز هم در غریبی مرد!