در واقعیت ایران گلوبال ، در

ما همه با افت و خیز، خطا و درست، راه پیموده ایم. اما تا توانسته ایم از خطاهای خود آموخته ایم. وضع کنونی سایت و همکاران نتیجه ی آن است.

رسانه های حکومتی با مطالبی که در مورد ایران گلوبال انتشار میدهند چشم به راه « دعوای همکاران و متلاشی شدن سایت» هستند. برای روشن شدن ذهن حکومتی ها لازم است قید کنم که آنان میتوانند همیشه منتظر بمانند. ایران گلوبال با « دعوای همکاران» متلاشی نمیشود. چون ما از آغاز تا کنون همیشه دعوا داشته ایم. هم « متدی» و هم « نظری». و هم « دعوای خطاهامان» را .
اما یادگرفته ایم که :
2- تضادها موجب حرکت ماست و آنها را دوست داریم.
3- روابط و دوستی خود را به عقایدمان وابسته نکرده ایم.

اگر من یا امثال من هم نخواهند همکاری کنند هستند کسانی که حاضرند داوطلبانه و بدون هیچ چشمداشتی، با کمک مادی و معنوی خود، برای ایجاد دموکراسی و رفتارهای دموکراتیک، برای تلرانس درجامعه استبداد زده ی ما، همکاری کنند.
و این امکان و ویژگی که خصلت نهادینه دارد در شخصیت آزادیخواهان جامعه ی ما، رمز پیروزی دموکراسی بر استبداد است.
استبداد و دیکتاتوری میتواند از آن وحشت کند.

کیانوش توکلی آنموقع که سایت با تصمیمات جمعی اداره میشد « مسئولیت هماهنگی جمع مدیریت» را داشت. یعنی «سر دبیر» بود . طی سالها تجربه متأسفانه جمع مدیریت به خاطر« تضادهای متدی» نتوانست سایت را جمعی مدیریت کند.
و به نا چار مسئولیت مدیریت به تنهایی به گردن دوستمان توکلی افتاد. و همکاران مسئولیت مطالب خود را به عهده گرفتند.
تضادی که بین همکاران بود و هست عمدتا متدی ست، و فرعی عقیده ای. همکاران همیشه دیدگاههای مختلف و متضاد داشتند.

در چنین شرایطی متد عملی، به ناچار، به عهده گرفتن مدیریت سایت توسط کیانوش توکلی بود. اما این متد میتواند در شرایط مناسب باز به مدیریت جمعی تبدیل شود . مدیریت فرذی یا جمعی هدف نیست. هدف آزادی بیان و آموختن تلرانس و پیشبرد رفتارهای دموکراتیک درجامعه ی خوانندگان سایت است .

ملیتها
واقعیت اینه که جامعه ی ایران از اقوام یا ملیتهای مختلف درست شده است. در قدیم آنرا جامعه ی « کثیرالمله» نام نهاده اند.
ایرانیت تنها از فارسیت ساخته نشده است. بنابرین همه هستند و میخواهند دردهای خود را بگویند و به صورت عمومی چاره یابی کنند. نمیشود دهن ملیتی را بست. که غیر دموکراتیک است.

توهین و تبلیغ
در جامعه ی ما توهین کردن و تبلیغ عقاید خود از قدیم نهادینه شده است. بدیهی ست که توهین درست نیست، تبلیغ هم متد عقب مانده ایست و درستش «روشنگری» ست. اما با ممنوعیت نمی توان توهین را چاره کرد، و یا تبلیغات شاه پرستی و غیره را با متد روشنگری علمی و منطقی آشنا ساخت.

متدها
ما همه صاحب عقاید خاص خود و متد خاص خود هستیم. اما برایند این متد ها با تفاوتهایی متد کیانوش توکلی ست.
که در عمل ما شاهد افراطهایی نیز هستیم. و به خاطر وجود « توهینها و تبلیغات و برخورد های افراطی» ، باب دعوا و نقد و اعتراض هم باز میشود. و خوب هم هست که باز شود. چه کار میتوان کرد؟ راهش حذف است؟ اگر برای اصلاح چیزی کار حذف پیش گرفته شود- رسانه تبدیل میشود به جنس سایتهای دیگر.

4- ما یاد گرفته ایم برای اصلاح ضعفها و بدیها مطلق گرایی نکنیم و شمشیر حذف بیرون نکشیم . فرصت بدهیم و کمک کنیم پدیده روند اش را به سوی اصلاح طی کند.

« پدیده »های منفی به حق اعتراضات برخی از ما را بلند میکنند. ولی
نمودهای ناخوش آیند جزو حیات ماهستند. براحتی نمی توان آنها را جراحی کرد.
چیزهای اجتماعی و انسانی جسم نیستند زود جراحی شوند. روح اند و دهه ها پروسه لازم دارند تا به مثبت تبدیل گردند.
ادامه در برگ دیگر.