کودتای نافرجام ارتش یا نمایش

۱-نخستین اقدامی که کودتا چیان باید انجام می دادند قطع تلفنها و هم چنین قطع اینترنت وعدم امکان دسترسی مردم به شبکه های اجتماعی بود.این امر باید پیش از اشغال تلویزیون دولتی ترکیه، فرودگاه، ورود تانکها به خیابان،وپرواز جنگده ها بر فراز شهرهای مهم صورت می گرفت.در حالی که این اقدام در بسیاری از نقاط کلیدی یا صورت نگرفت یا به شکل موثری انجام نشد.
۲-کودتاگران می بایست پیش از خواندن بیانیه ارتش،در خصوص به دست گرفتن اوضاع، از تلویزون دولتی ، رئیس جمهور یا نخست وزیر یا تعدادی از وزاری دولت را دستگیر می کردند.وبا نمایش این دستگیری اوضاع روحی روانی طرفداران دولت را آشفته می کردند.کاری که به هیچ وجه انجام نشد.
۳-چنانچه استدلال دولت را مبنی براینکه فرماندهان رده بالای ارتش از جمله رئیس ستاد مشترک در این کودتا نقش نداشته و عده ای از افسران رادیکال میانی آن را سازماندهی کرده اند را بپذیریم و باتوجه به اینکه این افسران به خوبی می دانستند که در صورت شکست کودتا،چه عواقب ناگواری در انتظار آنان خواهد بود باید شاهد اقدامات تند و خشن از آنان در مقابله با هواداران آقای ا ردو غان نیز می بودیم. چند کشتار مهم در میان جمعیت هواداران دولت و یا بمباران مناطقی استراتژیک از استانبول،حداقل موارد مورد انتظار بود. کاری که به هیچ وجه انجام نشد.
۴- با توجه به اینکه کودتاگران می دانستند که نیروهای پلیس تحت فرماندهی دولت هستند و امکان مقاومت از سوی آنان زیاد هست،باید فرماندهان پلیس استانبول و آنکارا را پیش از آغاز عملیات دستگیر می کردند. کاری که به هیچ وجه انجام نشد.
۵-غفلت فرماندهی کودتا از نقش شبکه های اجتماعی،اینترنت و شبکه های تلویزیونی خصوصی با توجه به محبوبیت نسبی اردو غان و عدالت وتوسعه در ترکیه باور کردنی نیست . ارتشی که عضوی از ناتو است بسیار به روز است و تفاوت وضعیت تکنولوژی ارتباطات امروز را با دو سه دهه قبل را کاملا درک می کند و عدم قطع تلفن و اینترنت در آغاز کودتا شائبه ساختگی بودن آن را تقویت می کند.
۶- اقدام فوری در برکناری،۲۵۰۰ قاضی به بهانه دست دست داشتن در کودتا یا همراهی با کودتا آن هم در زمانی که هنوز محاکمه ای انجام نشده،توجیه پذیر نیست مگر آنکه دولت لیستی را از قبل تهیه کرده باشد.
۷-شکل سازماندهی حضور مردم در استانبول در مقابله با کودتا،تائید کننده حضور خودجوش مردم نیست آن هم در نیمه های شب که حضور یکپارچه آنان با محدودیتهایی رو به رو هست. بنابراین این گمانه که تعداد زیادی از نزدیکان آقای اردو غان که قدرت سازماندهی مردم را دارند در جریان این نمایش بوده اند بسار منطقی به نظر می رسد.
مجموعه گزاره های مورد اشاره نشان می دهد که احتمال ساختگی بودن کودتای نافرجام ارتش در ترکیه به واقعیت نزدیکتر است تا توهم توطئه...