استاد گلمراد مرادی عزیز،

استاد گلمراد مرادی عزیز،
در غم فرزند زنده یادتان همدرد شما هستم. برایتان مقاومت و شکیبایی بیشتر آرزو میکنم.

از زندگی خود ساخته و با عظمت شما درسهای فراوانی آموخته ام ، از این رو خیلی دوستتان دارم .
من و امثال من همه فرزندان شما هستیم، تنها نیستید، عمیقاً دوستتان داریم.
هر چند که انسانهای بزرگ غمهای بزرگی دارند، ولی هرگز تنها نیستند.
دلهای ما همیشه پیش آموزگاران بزرگی چون شماست.
گریزی بر امواج آشفته نیست. سینه ی ستبر آن کوه بلند ایستاده بر دریا، غوغای طوفانها را آرام خواهد.
آی داغلار سنده سؤزوم وار( ای کوهستان سخنی دارم )
آی منده درده دؤزوم وار...( ایستادگی مرا پایانی نیست...)

فرزند و دوستدار شما آ.ائلیار