زبان دولتی سراسری=زبان رسمی
آ. ائلیار
زبان دولتی سراسری=زبان رسمی کشوری= زبان ارتباطی بین الخلقی اداری در کشور=زبان ارتباطی عمومی در کشور
راه حل مشکل « زبان ارتباطی» سراسری:
-انتخاب عمومی ست. مردم حق دارند به صورت عمومی انتخاب کنند «زبان ارتباطی» کدام زبان باشد.
چند زبان میتواند برای انتخاب پیشنهاد شود. مردم انتخاب میکنند.
----
جدل و موضع « فارسی باشد- نه، زبان دیگر ی باشد» چیزی را روشن نمی کند. کلید قفل پیشنهاد - و انتخاب عمومی ست-در سراسر کشور.
زبان انگلیسی یک چیز است- استعمار انگلیس چیزی دیگر. پدیده ها را به جای یکدیگر قرار ندهیم.
انگلیسی زبان ارتباطی بین المللی ست. در صورت انتخاب شدن از سوی اکثریت مردم ایران- می تواند در چهارچوب ایران ، زبان بین الخلقی اداری هم باشد. میتوان دو زبان ارتباطی سراسری هم برگزید-فارسی و انگلیسی...
مثلا زبانهای عربی-کردی-فارسی-ترکی-انگلیسی ...می توانند پیشنهاد شوند . مردم انتخاب میکنند.
-فکر میکنم لازم نیست روی زبان ارتباطی که راه حل ساده ای دارد « جدلهای وقت گیر» انجام گیرد.
-برای حل مشکلات ارتباطی عمومی باقی میتوان از راه « آزادی صحبت و آموزش و انتشار نوشته زبانهای دیگر » در سراسر کشور، اقدام نمود.
- ایده ی « اداره ی امور محلی به دست خود مردم محل» نیز راه حل مشکل تقسیم قدرت سیاسی ست.
اگر بحثها روی ارائه ی راه حلها باشد خیلی از مشکلات فکری میتوانند حل شوند. و همگرایی و تفاهمات جای پراکندگی را میگیرد. به دوستی ها دست می یابیم به جای بهم پریدنها.
-فکر میکنم لازم نیست روی زبان ارتباطی که راه حل ساده ای دارد « جدلهای وقت گیر» انجام گیرد.
-برای حل مشکلات ارتباطی عمومی باقی میتوان از راه « آزادی صحبت و آموزش و انتشار نوشته زبانهای دیگر » در سراسر کشور، اقدام نمود.
- ایده ی « اداره ی امور محلی به دست خود مردم محل» نیز راه حل مشکل تقسیم قدرت سیاسی ست.
اگر بحثها روی ارائه ی راه حلها باشد خیلی از مشکلات فکری میتوانند حل شوند. و همگرایی و تفاهمات جای پراکندگی را میگیرد. به دوستی ها دست می یابیم به جای بهم پریدنها.