چند روز پیش فیلمی در اینترنت

وقتی که وحوش تروریست اسلامی ، سر یک کودک دوازده ساله را در سوریه می برند، ریشۀ این جنایت هولناک برمی گردد به سال 1360 که پاسداران کفتار صفت خمینی خون آشام ، فاطمه مصباح سیزده ساله را به جرم هواداری از مجاهدین تیرباران کردند(تمام اعضای خانواده مصباح اعدام شدند) رژیم جمهوری اسلامی هزاران تن از کودکان زیر هجده سال را که بسیاری از آنها دوازده وسیزده ساله بودند را در دهه خونبار شصت به جرم هواداری از مجاهدین و سازمانهای مارکسیستی اعدام کرده است.
رژیم جمهوری اسلامی جنایاتی را مرتکب شده است که نظیر آن در کشورهای دیگر کمتر مشاهده شده است، آخوندهای حاکم شرع در زندانها به زندانیان سیاسی مجاهد و مارکسیست حکم تقتیل می دادند(شکنجه تا مرگ زندانی، چشم در آوردن ، بریدن آلت تناسلی و ...) در دهه شصت در زندان تبریز یک پزشکی که در آنجا مشغول به کار بوده است بارها مشاهده کرده است که در حیاط زندان، پاسداران تفنگ ژ3 را میان پاهای دختران نوجوان قرار می دادند و شلیک می کردند و این دختران نوجوان با زجر فراوان ودرحالی که زمین را چنگ می زدند جان می سپردند. رژیم جمهوری اسلامی ابو داعش است و سفاک تر و مستبد تر از این رژیم، حکومتی در جهان وجود ندارد. اوج جنایات رژیم در تابستان سال 67 بود که ما مردم ایران این جنایات را نه فراموش می کنیم و نه سران رژیم را بابت آن جنایت می بخشیم و آن روز دور نیست که سران رژیم را به خاط کشتار سال 67 محاکمه کنیم و آنها را به سزای جنایاتشان برسانیم.
کمیسیون مرگ خمینی خون آشام ، 28 سال پیش در تابستان سال 67 با سوالات چندگانه معروف، 33 هزار نفر از دختران وپسران مجاهد ومارکسیست را به چوبه دار سپردند و امروز نیروهای داعش در عراق وسوریه؛ در کنار جاده ها، شیعیان، مسیحیان، ایزدی ها، وحتی سنی های مخلف خود را سر می برند و یا به رگبار می بندند و فیلم ها و عکس های قربانیان را منتشر می کنند. درست همانگونه که روزنامه های رژیم جمهوری اسلامی، عکس های قربانیان و اعدام شدگان تابستان 1360 را با آب وتاب نشان می داد.
اگر امروز اقدامات داعش که به آیات و روایات دینی مستند می شوند، نفرت جهانیان را بر انگیخته بدان علت است که رسانه های همگانی و شبکه های اجتماعی جهانی شاهد این توحش نفرت انگیز وسازمان یافته و مسلح شده به سلاح دین هستند.
اما آن روزهای خونین تابستان 1360 و تابستان 1367 [ دو اوج کشتارهای گسترده دهه خونین شصت] که جنایتکاران خمینی خون آشام، زخمی ها را در خیابانها تمام کش می کردند ودر زندانها به دختران معصوم مردم تجاوز می کردند؛ با چند سوال، زندانیان سیاسی مجاهد ومارکسیست را که دوران محکومیت خود را می گذراندند، به چوبه های دار می آویختند و جنازه هایشان را با تریلی های حمل گوشت در گورهای دسته جمعی می ریختند و ساک های لباس شان را به خانواده هایشان تحویل می دادند، سکوت سهمگینی حکم فرما بود و خبری هم از شبکه های اجتماعی نبود و قدرتهای جهانی و نهاد های حقوق بشری خفه خون گرفته بودند. قدرتهای جهانی که امروز خود را پرچمدار مبارزه با داعش نشان می دهند، افشای نسل کشی تابستان سال 67 را به خاطر حفظ منافع شان به مصلحت نمی دیدند و خفه شده بودند، حتی گالیندوپل(دبیر کل سازمان ملل در آن زمان) هم حاضر نشد درد ورنج و مظلومیت خانواده های عزیز جانباختگان و ندای مظلومیت خلق ایران را به گوش جهانیان برساند.
{سرنگونی رژیم ضد انسانی و ضد ایرانی جمهوری اسلامی به دست خلق شریف و قهرمان ایران حتمی است و به وقوع می پیوندد}