Skip to main content

عزیز،

عزیز،
آ. ائلیار

عزیز،
حادثه اجتماعی را در دو وضعیت مورد توجه قرار میدهند:
1- کنکرت. 2- عام .
-در حالت عام میشود در باره ی رخداد مونیخ گفت: ما نباید امکان فراهم کنیم کودکان و جوانان به طرف راسیسم و داعش و مانند اینها گرایش پیداکنند. و حوادثی مثل مونیخ پیش آید.
- ایرانی ها( منظور همه ی ملیتها) یا کلا خارجی ها ضروریست با وضعیت فرزندان خود آگاهانه برخورد کنند.
فقر -تربیت-نیاز ها- سرگرمیها- انترنت- سئوالات- عشق و محبت- دوستی ها ، شکست و پیروزیها می توانند کودکان و جوانان
را در شرایط بد به سوی داعش یا راسیسم - یا اعتیاد و دزدی و غیره - گرفتار کنند. درست نیست با دست خود کودکان را به عقاید
فاجعه بار سوق دهیم. یا به جای انتخاب آزاد طی زندگی، اعتقادات خود را به آنها تحمیل کنیم.
این یک برخورد عام است. و شامل همه. فارس و غیر فارس هم ندارد. با این برخورد موافقم و درست است. میتوان خیلی چیزها گفت.

- برخورد مشخص یا کنکرت
اینجا تنها خود رخداد و آنچه واضح شده و دقیق است مورد توجه واقع میشود. جوانی آلمانی با خانواده ی ایرانی گرایش راسیستی یافته و وضع روحی بدی هم داشته و خود و عده ای را کشته است.

اینجا نمی توان فارس و غیر فارس را متهم کرد که « حتما خانواده فلان بوده- یا حتماً فارس بوده یا آریا پرستان او را به راسیسم سوق داده اند-یا در حق ملتها راسیستی برخورد میکنند و کودکان خود را نیز راسیست بار میاورند- نه ، اینها هیچ کدام سندیت ندارد.
ما در برخورد کنکرت نمی توانیم گمانهای خود را حقیقت حساب کنیم . و سیاست برخورد قرار دهیم. کار حالت عام را نمی توان به شرایط خاص قاطی کرد. اینجا آنچه سندیت دارد میتواند مورد توجه باشد. جای گمانها و مثالها و تجارب حالت عام است.

کار این جوان به خودش و جامعه مربوط است. او گرایش پیدا کرده ولی چگونه هنوز معلوم نیست. تنها از جزوه و علاقه اش و کشتار و فحش خبرداریم. و مریض هم بود. دیگرهیچ.
فحش را نوشته اند ناشناس داده نه علی.
اینها را نمی توان به ایران و حتی آریا گرایی ربط داد. ربط ستد لازم دارد.
گمان بدرد نمی خورد.