ائلیار عزیز،

این ایده های نژادی اساس محکمی ندارند. باید نشان داد آن ها چگونه به آن کشور راه یافته اند و چگونه روشنفکران و نویسندگان در پراکندن آن ها نقش داشته اند. برای زدودن این توهمات نباید از پا نشست. من حتی آدم های جدی در میان اهل قلم می شناسم که ته دلشان خود را آریایی می‌دانند و از اینکه گاه اروپاییان آن ها را به سبب چهرۀ خاورمیانه‌ای شان با عرب ها یکی می گیرند، بسیار خشمگین می شوند. ما همه محصول یک دوره از تاریخ جدید ایران هستیم که شاخص اصلی اش «آشفتگی فکری» بود. پادشاه مملکت خود را خورشید آریاییان (آریامهر) می‌نامید. نویسندگان و مورخانش بر طبل آریایی‌گری می‌کوبیدند. به جای تحلیل علل اصلی ذلت و فلاکت تاریخی خود به ایدۀ بی اساس و موهومی آویزان شده بودند. از هدایت بگیرید که نسبش به قجر می رسید تا سید محمدعلی جمال زاده فرزند سید جمال الدین واعظ اصفهانی. از ناتل خانلری بگیرید تا فریدون آدمیت. این ها همه گل های سرسبد روشنفکری ما هستند و آثار ارزشمندی به یادگار گذاشته اند. نژادپرستی در میان آذربایجانی ها پدیدۀ تازه ای است و پس از انقلاب از ترکیه وارد شده. باید روشنفکران آذربایجانی با این گرایش خطرناک در میان جوانان هم وطن آذربایجانی مبارزه کنند. آنچه در عراق و سوریه می‌گذرد، می‌تواند بر سر ایرانیان نیز بیاید. مسئول همین سایت شما باید مراقب باشد و از انتشار مقالات و کامنت های توهین آمیز به گروه‌های انسانی و سخنگویان یک زبان خودداری کند. برای درآمدن از نکبت و بیچارگی تاریخی، راه دیگری باید در پیش گرفت. وضع کنونی آن کشور بسیاری از ذهن‌ها را بیمار کرده است.