راشل عزیز، چقدر فارسیت روان و

راشل عزیز، چقدر فارسیت روان و ناکاست است! این نوشته نشانه بیباکی توست. نه هر کسی در نوشتن یک تیکه از زندگیش تا این اندازه گویا و راستمنش است. از ایران گفتی و اینکه ارسلان و یا خانواده ات غم دوری ایران را داشتند. باشد که این نوشته سرمشق آنهایی شود که آن خاک و بوم آن همه به آنها بخشید، چه خوب و پسندیده چه ناپسند و زشت؛ و پیامی باشد نزد آنهایی که از سحر تا شام، گام پشت گام به ایرانیان بدخواند. ساختن نتوانند اما به نابودی دست ابلیس را از پشت بسته اند!
شاد باش