یکی به گنجی مشکوک است و تغییر

یکی به گنجی مشکوک است و تغییر و تحولهای فکریش را نمی پذیرد.(گویی ایشان آن زمان از تبار دیگری بود و فریاد آزادی و دموکراسی سر می داد) دیگری روان پریش و ویروس سرطان و مامور پنتاگون!!! همین چند کامنت کافی است تا بفهمیم متاسفانه نسل انقلابیون دهه 50 علی رغم پرگویی های مکررش همچنان همان است که بود: جزم گرا، مطلق بین و ناشکیبا بی اعتقاد به مبانی جامعه مدرن و مسئولیت فردی شهروندی؛ همچنان اسیر توهم توطئه که دایی جان ناپلئون وار انقلاب را محصول مشترک توطئه قدرتهای بزرگ می پندارد و تمام وقایع و فجایع و تلخ دهه 60 را به چند سروش و گنجی ... نسبت می دهد و وجدان خویش را آسوده نگاه دارد... دریغ از ما که هنوز نمی توانیم مسئولیت فردی اعمال و افکارمان را بپذیریم.