سلام جناب دیرنج مین ائللی؛

یادتان باشد و یا از خاطرتان نرود که مارکس و همه ی بزرگان بشریتی که از آنها نام برده اید، هیچگاه بیشتر از یک انسان انقلابی و نوعدوست بیشتر نبوده اند و دیدگاه های علمی آنها رسالت آسمانی نبوده و نگرش های شان اما، محصول شعور تاریخی نوع بشر بوده که بخش بزرگی از دستآوردهای علمی آنان همچنان در عرصه های زندگی انسان علیه دشمنانان شان کاربرد تحقیقی دارد.
بنا بر این، مارکس جز یک فرد آگاه به تاریخ، و یک مفسر علمی روابط اقتصادِی تاریخی بیش نبوده است. اما پس از او مارکسیسم محصول تفکر انسان های دگرگون جو و تحولخواه شده و مانده است و در عمل علم مبارزه رو به تحول تاریخی نهیز بوده، هست و خواهد ماند. البته تا زمانیکه روابط ناعادلانه ی سرمایه بر هستی نوع انسان چنبره زده باشد و کارمزدی ادامه داشته و ابزار تولیدی و... انحصاری برجاماند.
نتیجه بگیرم ما بدون حزب کارگران و آنهم مستقل از احزاب کمونیست، هرگز نمی توانیم اراده ی طبقاتی و سیاسی کارگری توده ای را علیه ساختار سرمایه بسیج کنیم. و این آن نقطه ی کور بلوک چپ پیشین بود که نباید دوباره تکرارشود.