Skip to main content

فردا ، اولین روز کاریست و

فردا ، اولین روز کاریست و
کیانوش توکلی

فردا، اولین روز کاریست و امروز یکشنبه، اول ژانویه، همه جا ساکت و غم انگیز بنظر می رسد . برای نوشتن به دنبال بهانه هستم تا 16 سال عملکرد اپوزیسیون را در ترازو قضاوت بگذارم و تک تک جریانات سیاسی را وزن کنم؛ مهم این است که آدم از کسی نترسد و خودت باشی و نگران آن نباشی کسی و یا کسانی بهت انگ بزنند. «آتحاد جمهوریخواهان ایران »نخستین همایش خود را که در حقیقت مجمع مؤسس این گروه بود در ژانویه سال 2004 در برلین برگزار شد. در این نشست حدود ۷۰۰ نفر شرکت نمودند که قریب به ۳۰۰ نفر از آن‌ها از امضا کنندگان بیانیه تأسیس و مابقی بعنوان مهمان شرکت داشتند. این همایش ، واکنشی بود در مقابل هیاهو ی سرنگونی از سوی سلطنت طلبان .... دیدیم چنین نشد و بجای «اتحاد» تفرقه و انشعاب و ریزش نیرو در هر دوسو ادامه یافت تا اینکه در سال 2009 و ظهور جنبش سبز ایران..

«جنبش سبز ایران»، به سلسلهٔ اقداماتی اطلاق می‌شود که در آن معترضان به نتیجهٔ انتخابات دهم ریاست جمهوری ایران، خواهان برکناری محمود احمدی‌نژاد پس از انتخابات شدند. بعبارت دیگر اپوزیسیون سرنگون طلب و غیره آن تقریبا انتخابات ریاست جمهوری را تحریم کردند. ان روز ها همه به یاد دارند که ایران گلوبال تنها سایت سیاسی ایرانی بود که روش بی طرفی در «انتخابات» را اتخاذ کرد ولی در عوض به گفتمان انتخابات ( تحریم و یا شرکت) پوشش خبری _ نظری وسیعی داد .صد ها خبر، مقاله و اظهار نظر در سایت درج و دزاتاق فرهنگ گفتگو از همه ی رهبران سیاسی برای شرکت در بحث انتخابات دعوت به عمل آمد ..شخصا انتخابات را دنبال می کردم بنظررسید که حوادثی در حال اتفاق است و پس از اولین نشانه اعتراض مردمی با دخترم ژاله صحبت کردم و او از پلیس دانمارک اجازه تظاهرات مقابل سفارت جمهوری اسلامی را گرفت . همان شبت تلفنی و حضور ی با فعالین سیاسی شناخته شده ایرانی در کپنهاک تماس گرفتم . تقریبا از چپ تا راست بهم پاسخ منفی دادند که:« ما برای شال سبز میرحسین موسوی تره هم خورد نمی کنیم چه برسد که بیائیم از ان حمایت نمائیم» . پس از پاسخ منفی احزاب و فعالین سیاسی ، تصور ما این بود که تنها من ، دخترم و دامادم (که ترک ، ترکیه است) در جلوی سفارت شرکت می کنیم . آن شب بطور اتفاقی سرکار بودم و اخبار دانمارک، بطور دائم جریان تظاهرات تهران را همراه با اطلاعیه ما سه نفر، پوشش خبری وسیع داده بود. روز بعد، وقتی با نا امیدی جلوی سفارت ایران رسیدیم متوجه جمعیت انبوهی جلوی سفارت شدیم مردمی که هر گز در تظاهرات فعالین سیاسی حضور نداشتند و جالب انجا بود که اکثرا آدم های «غیرسیاسی» ، «ایران برو» و «دیسکو برو» بودند . اخبار تظاهرات بزودی در شهر پخش شد، فعایین سیاسی با عجله خود را به انتهای صفوف تظاهرات رساندند. همان کسانی که می گفتند ما بدنبال شال سبز موسوی نمی افتیم . حالا خواهان سهمیه در هیت مدیره «انجمن ایران آزاد» شده بودند. پس از این این انجمن توانست همه ی نیروهای چپ تا راست را متحد کند تا جایی که حتی مجاهیدین خلق بهم پیغام دادند که حاضرند بدون پلاکارت مریم و مسعود در تظاهرات انجمن ایران آزاد شرکت نمایند. در کامنت بعدی به
:« ،سیاست بازی بجای سیاست ورزی . اوضاع منطقه در 16 سال گذشته : بهار عربی، تنش میان عربستان و ایران و جنگ سوریه و اتحاد سه گانه(روسیه ، ترکیه و ایران) در تقابل با بحران خاورمیانه...» خواهم پرداخت .