هموطن گرامی بانو مهناز، وقتی

و دوم اینکه؛ تصور می کنم، آن دوستانی که شرم و حیا را بهانه ی عدم دخالت در بحث می کنند، مستبدتر از آنانی هستند که هر نوع پرده دری را مجاز می شمارند. بنابراین وارد ساختن مفاهیمی چون شرم و حیا، و تشویق دیگران به پرده پوشی در سیاست، درست به مانند آن خواهد بود که زن کتک خورده از شوهر خشنش را تشویق به زدن عینک دودی بزرگ بر چشم و دوختن دهان و سکوت کنیم.

لذا معتقدم برای نهادینه کردنِ صورت و سیرت زیبای دموکراسی یا همان مردمسالاری در جامعه ی ایرانی نیاز مبرم داریم به اینکه، بدون ترس و واهمه از پررویی، پرحرفی و بیهوده گویی امکان گفتگو های واقعی و سازنده را از طریق در معرضِ نقد قرار دادن موضوعات فراهم آوریم.
و همگان را تشویق کنیم که بی پرده، بی لحاظِ شرم و حیا، و البت و صد البت بدون استفاده از واژه های رکیک به طرح نظر خود همت گمارند، تا از برخورد داده‌ها و مقایسه ی گفته‌ها به تولدِ حقیقتی جدید، و ظهور پرسشهای جدی‌تری برسیم.

پاینده و برقرار باشی
مشدی عباد