طنزی ست که " همه ی کارام

طنزی ست که " همه ی کارام آراسته س - کارده کله م بی دسته س ". گوئی امروزه اشکال دیگری نداریم جز بی دسته بودن چاقوی کند باور مان به خدا که آنهم باید با عجله با تیز کند خدا انکاری تیز گردد. شاید بیش از سه چهارم مردم دنیا به نوعی به خدا باور دارند که برای بسیاری از آنها تریاک دردهایشان میباشد و هنگام یاس و نا امیدی به آن پناه میبرند و در غیر این صورت راهی جز خودکشی نخواهند داشت چرا که بسیاری از درد ها بیدرمان اند. آیا استالین از روی خدا باوری اینهمه آدم کشت و یا خداباوران در دو جنگ های بین الملل بر سر وجود خدا ۷۰ -۶۰ میلیون آدم را به نزد خداهایشان فرستادند؟ جناب مرادی, پیش از من و شما متفکرینی بودند که میگفتند :
اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد
نهیب حادثه بنیاد ما ز جا ببرد
اگر نه عقل به مستی فروکشد لنگر
چگونه کشتی از این ورطه بلا ببرد
طبیب عشق منم باده خور که این معجون