سند دیگر بر اثبات جعلی بودن

اگر از تبریز به طرف نوار مرزی "آرازچایی" (رودخانه ارس) حرکت کنیم تنها در روستای "سرند" مسیر تبریز ورزقان می تواینم شاهد یک حمام باشیم که قدمت آن حمام بیشتر از 60 سال نیست.
در ابتدای یک نوار کوهستانی "گویجه بل"، واقع در مسیر تبریز اهر، فقط یک کاروانسرا می توان یافت که قدمتی فراتر از قاجاریه ندارد، گرچه آن را جزو کاروانسراهای عباسی معرفی می کنند!.
در محدوده وسیعی از مناطق یاد شده نمی توان آثار فراوان و با شکوهی را یافت که دارای ارتباطات منطقی با هم باشند ولی بعد از این طی مسافت و تا حاشیه رودخانه ارس، با قلعه هایی روبرو می شوید که کمترین امکانات رفاهی در آنجا وجود ندارد.
در محدوده وسیعی از مناطق یاد شده نمی توان آثار فراوان و با شکوهی را یافت که دارای ارتباطات منطقی با هم باشند ولی بعد از این طی مسافت و تا حاشیه رودخانه ارس، با قلعه هایی روبرو می شوید که کمترین امکانات رفاهی در آنجا وجود ندارد.
این قلعه ها نیز به دلیل صعب العبور بودن مسیرهای ورودی و فضای داخلی بسیار کوچک برای زندگی، نمی توانستند جمعیت فراوانی را به عنوان سکنه در زمان ها مورد استفاده، در خود جای دهند. از مهمترین آن‏ ها می توان قلعه های موسوم به جوشون در نزدیکی ورزقان، آوارسین و بز در نزدیکی کلیبر، پشتو در نزدیکی هوراند و قهقهه در نزدیکی مشگین را نام برد. در مرکز شهر های یاد شده به غیر از چند یادمان معلوم، آثار دیگری نمی توان یافت.
در بهار و تابستان عشایر قبیله ها و طایفه های مختلف به این نواحی کوچ می کنند که در ییلاق های سر سبز منطقه آلاچیق ها و کومه ها و چادر های خود را برپا می داند. آنها به گله داری مشغول هستند.
وجود این عشایر نشان دهنده بسیاری از مسائل می باشد. در بیشتر روستا های این منطقه تا همین 20 سال پیش چیزی به نام توالت وجود نداشتو آن ها برای رفع حاجت به بیرون از خانه و یا داخل طویله ها می رفتند. نمی دانم روشن تر از این توضیحات، برای طالبان حقیقت چه چیز دیگری می توان بیان کرد تا جماعت به اصطلاح روشنفکر تورک بدانند که مهاجرینی نو رسیده هستند