قابل توجه جنابان کیانوش و

قابل توجه جنابان کیانوش و منظر جاوید:
منظور من از شرکت در این گفتگو دهان به دهان شدن نیست, حتی تنها دفاع از عفت کلام, مطابق رسوم رایج امروزه ما نمیباشد. در طول تاریخ در کتب ادبی ما مکررا کلماتی بکار برده شده است که امروزه آنها مستهجن میدانیم و جای آنها را یا نقطه چین کرده و یا به ذکر حرف اول کلمه قناعت مینمائیم. منظور من حتی تذکر به توهین های فردی و حمله به اشخاص نمیباشد چون " آدم زنده وکیل و وصی نمیخواهد ". منظور من توهین به کل ملت است و ریدن به ملت و مملکت, حتی اگر به صورت نقل قول از یک " شهید راه وطن و آزادی " باشد, که در اینجا حتی نمیتوان به کلیشه " درمثل مناقشه نیست " پناه برد. اگر امروز مانند صدسال پیش, به ملتی برینیم که ادعای نجات آنرا داریم همین وضعی پیش خواهد آمد که به آن دچار شده ایم یعنی : معمار همان معمار و بنا همین بنا خواهد بود. بنا براین