دوستان ..... هورا....هورا.....هورا......حیدر بابای شهریار در قرن 12 به زبان فارسی نوشته شده بود.......
رخشنده نین شیرین شیرین سوزلری......ترکی دئدیم اوخوسونلار اوزلری...... در اینجا استاد شهریا ر دچار یک اشتباه نابخشودنی شده است که یک فاجعه فرهنگی است ... شهریار بایستی می گفت (( فارسی گفتم اوخوسونلار اوزلری )).... دوستان... اجازه بدهید به چند شخصیّت که در قرن 12 ,در حیدر بابای ( فارسی) آمده است نظری بیفکنیم تا ببینیم از چه قراری بوده ایت.....(عاشیق رستم) سازین دیللندیر نده .....(هچی خالا ) چایدا پالتار یوواردی...(.شیخ الاسلام) مناجاتی دییه ردی ......(مشَد رحیم )لبّاده نی گییه ردی....(مشد اجلی) بوز باشاری ییه ردی......(.فاطمه خالا ) منه بیر جوراب باغلادی......حیر بابا( میرزممدین ) باخچاسی......( شاه عباسین ) دوربونی یادش بخیر.....(خشگنابین) خوش گونی یادش بخیر....
دوستان همانطور که متوجه شدید , اشخاصی همچون ( شاه عباس ) و نویسنده معروف ( لئون تولستوی ) از یکی پادشاهان و نویسنده گان فارس در قرن 12 بود.. شهر خشگناب هم یکی از شهرهای مهم آریائی های فلات ایران بود...(عاشیق رستم) هم که با ساز ( آمنه ..آمنه ) می خواند......نتیجه...شونیست فارس وقتی که گیج و سر در گم شود, منطق را از دست میدهد..
بیــــر اوچئیـــــدم بــــو چــــرپنـــــان یئــــــلینـــــن......
باغلاشئیــــــدم داغــــدان آشـــــان سئـــــلینــــن...........
آغلاشئــیدیــــم اوزاق دوشَــــــن ائلینـــــــن...............
بیــــــر گورئیـــــــــدیم آیریلغــــــی کیـــــم ســـــالدی......
اولــــکـــه میــــزده کیـــــم قیــــریلدی کیــــم قـــالدی.......