هم میهن گرامی آقای همن سیدی،
Anonymous
هم میهن گرامی آقای همن سیدی، سخنت را می پسندم، وقتی صریح و آشکار در باره ی ؛ "دیالوگ میان گروههای سیاسی دمکرات و نهایتا توافق بر سر حداقل اشتراکها" می نویسی.
اما از جایی که علیرغم تمامی تلاشها در طی صد و ده سال گذشته هنوز هم استبداد بر کشورمان حاکم است، این بدان معناست که تمامی نیروهای مختلف کشور سهمی در استمرار استبداد داشته اند.
برای "دیالوگ [گفتگو] میان گروههای سیاسی دمکرات"، لزوماً نیاز به مبنایی مشترک داریم. و تصورم این است، با اینکه واقعیتهایِ پیرامون خاوران گروههایِ متعددی را میتواند به یکدیگر ارتباط دهد، اما با اینهمه مبناهایی چون نجاتِ محیط زیست، ایجادِ دستگاه آموزش و پرورشی کارآمد، ایجاد دستگاهِ قضائی عرفی منطبق با عدالت و... می توانند عمومیت بیشتری داشته باشند
وقتی میلیونها ایرانی نمیخواهند کشورشان مبدل به میدان جنگی چون سوریه، عراق، افغانستان، لیبی و یمن شود، این بدان معنا نیست که ایشان عاشق چشم و ابرویِ "سیاستهای قاسم سلیمانی" هستند.
آقایانی از قبیل قاسم سلیمانی ها، در اثر نبودِ اتحادی واقعی بین نیروهایِ دموکراسیخواه کشور است، که توانسته اند افسار اداره ی کشور را در دست و به هر سو که میخواهند بکشند.
آقایانی از قبیل قاسم سلیمانی ها، در اثر نبودِ اتحادی واقعی بین نیروهایِ دموکراسیخواه کشور است، که توانسته اند افسار اداره ی کشور را در دست و به هر سو که میخواهند بکشند.