جناب yaradiciliq سلام،

و به تبع تقویت آن اقتصاد ایستا و سیاست تجاورزکارانه امپریالیستی مدرن بود که دسیسه های دیگری هم در عرصه جهان بکاربرده و می برند که اهرم ناسیونال شوینیستی آنان را قوی می کنند، تا در برابر آن به فلسفه برتریجوئی های ناسیونالیستی کور و کر این یا آن خودبزرگ بین گستاخ، خوراک راسیسم دهند؛ و پس از آن مردمان و ملت های جهان را با تشویق و تهدید ناسیونالیسم و تجهیز جنگ مذهبی، نسل کشی های افغانستان، یوگسلاوی، عراق، لیبی، یمن و سوریه را به همین آسانی برنامه ریزی کنند و کردند.

آنان توانستند با نام ملت من و مذهب من جنگ ها و قتلعام هائی را بدست خود ملت های پاکباخته سازمان دهند و دادند که قریب به اتفاق آن کشورها، ملت ها و مردمان از تنگدستی زور می نالیدند و بیشترین آنها بی نان و بی آب و بی کار و ستمزده ی مستبدان ناسیونالیستی مذهبی بودند. و از همه دردآورتر اینکه: ملت های فریبخورده از سر نادانی یا با تعصب جاهلانه ملی یا مذهبی بجان هم افتادند. هستی خود را بخاطر هیچ تباه ساختند.

دوست من! درد نوع بشر نداری نان، سرسام آوری زور، و آسیب پذیری عقیدتی ـ مذهبی ـ ملی او از ریکاران عقیدتی مذهبی قومی ست، که نابرابری ها فاحش و فراوان را برای او، تنها در مفاهیم مذهب و ملت است که خلاصه کرده و آنها را برای ساده باوران برجسته می کند؛ و امپریالیست ها هم به این دغلکاری ها سوخت می رسانند.

به باور من بزرگترین تعهدِ اخلاقی و آرمانی، کوچک ترین ابراز مخالفت انسان با نابرابری های گسترده و ژرف در میان انسان های تنگدست و گرسنه و بیکار است. این نابرابری هاست که مادر کور و کرشدن های معمول در میان ملت ها و ستیز خونبار آنها شده و می شود.

آرمان من جستجوی راه رشد متوازن و وجود عینی نان بر سر سفره ی نوع انسان است. بیا در این راه انسانمدار باش و فرصت هستی را که بسیار ندارند، مهیاکن.
باسپاس