Skip to main content

چرا سایت اکانت خود را

چرا سایت اکانت خود را
آ. ائلیار

چرا سایت اکانت خود را
در اختیار « ترولرها، عوامل دو بهم زن وظیفه دار، اسپام نویس، فحاشان و هوی چی ها» قرار میدهد؟
علت این مسئله مربوط به برداشت خاصی ست از « دموکراسی و آزادی بیان» .
این برداشت فکر میکند « همه حق دارند در دموکراسی و آزادی بیان» کامنت بنویسند.
حتی حکومتی ها و ترولرها و فحاشان و هوی چی ها.
این برداشت فراموش میکند که « کامنت نویسی چاله میدانی » مانع و نفی آزادی بیان دیگران است. چون دیگران فرق «محیط دیالوگ» را با « محیط چاله میدان» متوجه اند و نمیخواهند وارد چاله میدان شوند. میدانند در این محیط دیالوگ نمی تواند صورت گیرد.
اما همه، حتی حکومتی ها ، حق دارند بیایند و نظرات خود را بیان کنند؛ بیان نظر و نقد با « متد ایجاد چاله میدان» فرق دارد.

این برداشت «خاص از دموکراسی» متوجه متد اینان نیست که « آزادی دیگران را نفی میکنند».
فرار نویسندگان و خوانندگان و معترضین به وضع کامنتها دلیل آن است که « حق این قشر از آزادی بیان» ضایع و نفی شده است. دو چیز اینجا قربانی شده : 1- آزادی افراد، 2- خود دیالوگ؛ که میتوانست و جود داشته باشد.
راه حل مسئله رد متد چاله میدانی ، تأکید بر متد نقد است.
متد های و هوی نفی آزادی بیان نقادان است. و متضاد با دموکراسی.
-----
آدمی که متد چاله میدانی استعمال میکند ، « استدلال و فاکت » سرش نمیشود، تنها بلد است « اتهام بزند و هوی چیگری» کند.
برای مثال کارش این است :
بدون اینکه یکی « طرف دیالوگ او باشد»، بدون اینکه میل و اجازه او را داشته باشد، مخاطب خود ش قرار داده
برایش « مقام » میدهد، و اتهام « پان ترک» و غیره میزند؛ و همه بدون « مدرک و استدلال» .
خرد چنین شخصی در دوری از« مدرک و استدلال»، تنها به « اتهام» زدن، بدون اجازه ، دیگری را مخاطب قراردادن، و نظیر این اعمال ، قد داده و خلاصه میشود.

« برداشت خاص از دموکراسی» ، که ذکر خیرش رفت، این امکان را برای « استعمال متد چاله میدانی» فراهم میکند؛ همچنان که کرده است. اما متوجه « نفی آزادی آن قشر نیست که دیالوگ را بدون چاله میدان » میجویند.
اشکال در برداشت « نادرست از دموکراسی» نهفته است. که نمیتواند « تضاد متد نقد را با متد چاله میدانی» دریابد و رفع کند.
رفع تضاد با رفع متد چاله میدانی حل میشود .

کامنتهایی که با متد چاله میدانی ارسال میشوند اصولا نباید منتشر شوند. در غیر اینصورت ، « در کامنتها برهمان پاشنه ی قدیمی خواهد چرخید ، و آش، همان خواهد بود ، و کاسه نیز همان».