سلام جناب تهرانلي عزيز از

ايران را به لکوموتیوِ ترمز بریده‌ای تشبیه می‌کنند که با سرعت زیادی به سوی تصادفات، وقایع و اتفاقات پر از ضرر و خطر در حرکت است. اگر از این حرکت انحرافی بازداشته نشود، تبدیل ايران بحران‌زده، به یک «دولتِ درمانده»، امری اجتناب‌ناپذیر می‌نماید. زیرا مجموعهٔ عللِ موجبه‌ی تضعیف و تبدیل شدن به «دولتی درمانده» را فراهم دارد.
اگر به اوضاع ايران و نحوه رهبریِ سیاسیِ آن خوب نگاه کنیم، می‌بینیم که ايرانی نیرومندِ گذشته، از درون شکست برداشته و از تضادهایی که جنگی گشته‌اند در رنج است: درگیری‌هایِ ویرانگر قومی با کردها، اختلافاتِ فرقه‌ای با سني ها، کینه‌توزی متقابل با توركها، تضاد همه‌جانبه‌ی سران حكومتبا يكديگر... و در نهایت، دخالت در امورِ سوریه و عراقی‌ها که به درگیری با همه همسایه‌ها منتهی شده؛ شرایطِ عمومی را برای عملیاتِ تروریستی، جنگ و دعوایِ درون‌حکومتی، فساد اداری، «بحران اقتصادی» و انواع تبهکاری‌هایِ فردی و فرقه‌ای ، خاصه زورگوییهایِ حکومتی، عادی و آسان کرده که همهٔ اینها نشانه‌هایِ روشنی ست از حرکت ايران در جهتِ بی‌ثباتیِ سیاسی، و سقوط به سطحِ «دولت‌های درمانده» که اگر چنین شود، تاثیری مرگبار در سراسر منطقه خواهد داشت.