حسن جان، ایکاش شما، آرزوی من

اینها هستند که سیستم حکومتی دموکراتیک» سرکار میاورند. در جایی که آنها به علت وجود دیکتاتوری، پا نگرفته باشند، روشن است که دیکتاتوری جدید جای قبلی را پر میکند. این بلایی بود که برسرجامعه ی ایران آمد.
باز هم تکرار این رخداد دور از انتظار نیست. چون اکنون نیز جامعه فاقد « تشکلهای قدرتمنذ مدنی- سیاسی» ست.
------
جامعه ما جهان سومی ست. و عقب نگهداشته شده. برای ایجاد دموکراسی، باید اکثریت مردم تشکلهای مدنی-سیاسی دموکراتیک داشته باشند. که ندارند. استعداد و شرایط ایجاد آنها را ندارند. مانده اند « دست خالی».
هنور بعد از تقریبا 40 سال ، حد اقل در خارج، نتوانسته ایم « آلترناتیو ، یا آلترناتیوهای دموکراتیک اکثریت پسند» ایجاد کنیم.
چرا؟ از نظر من جوابش ساده است. «استعداد» ش را نداریم.
منظور « دانش و تجربه و آگاهی» یک قشر نیست، این هست، بل منظور آمادگی اکثریت مردم جامعه است.
-----
اکثریت جامعه توان پذیرش خمینی را داشتند. و در حد اندیشه ی خمینی بودند، و نه در حد پذیرش « نیروی دموکرات و چپ» جامعه.؛ که در اقلیت بود.
این است که غرب خمینی را به عنوان آلترناتیو شاه در مقابل « نیروی دموکرات و چپ» حمایت و راه اندازی کرد.
سیاست غرب حمایت از اسلامیستها بود. که دیدیم خمینی، طالبان، داعش و القاعده و غیره علم شدند.
------
در این اوضاع و احوال خیلی ها نمی توانند تنها به « کار علمی، شغلی، ادبی» بپردازند، به ناچار وارد « سیاست» میشوند.
و از « راه و بیراهه ها» اقدام میکنند همانطور که اکنون میکنیم. منظور نیروی فعال جامعه است.