در مقاله مطلب جالبی درباره غرامت جنگ عراق بر علیه ایران و سکوت فعالان سیاسی و روشنفکران گفته شده و اینکه کویت تا دینار آخر غرامت خود را گرفته در حالیکه دست آفتابه دزد را قطع می کنند یا برای مهریه و نفقه مردان را به زندان می اندازند . فلسطین را اشغالی می نامند اما از جدایی بحرین و افغانستان و بخشهایی از آسیای میانه در دوره قجر و پهلوی کلمه ای نمی گویند. 20 سال است آب هیرمند را دولت همسایه بست و سیستان را نابود کرد و زابل آلوده ترین شهر جهان شد اما یک اعتراض کوچک هم از یک مسئول این لشکر روشنفکر و مفتخوران سیاسی شنیده نشد در حالیکه برای همان افاغنه سینه می زنند.
زابل و سیستان از خشکسالی نابود شد اما آب شیرین کن و نیروگاه مجانی به عراق هدیه می دهند. جوانهای ما در عراق و سوریه کشته میشوند. جوانهای خودمان بیکار هستند شغلها را به خارجیها دادند. 3 دهه پیش به مردم ایران گفتند بخاطر کمبود
چند میلیون مهاجر خارجی با پایین ترین سطح فرهنگ و اکثرا سلفی و وهابی را به ایران سرازیر کردند در حالیکه ایرانیان فرهیخته و وطندوست را با کمترین اختلاف و بهانه براحتی از کشور راندند
هیچ ملتی اینگونه به وطن خود بی علاقه نیست. البته دلیل این وضع ورود بی حساب بیگانه است . بیگانگانی که تعلقی به این آب و خاک ندارند.ظاهرشان ایرانی است اما باطنشان نه. الان هم که قوانین تابعیت را چنان تغییر داده اند که هر اجنبی می تواند وارد شود ودر آینده بر مقدرات مملکت مسلط شود.
وای به نسل آینده
اصلا این بساط قوم گرایی را راه انداخته اند تا کسی بفکر منافع ایران نباشد