آقای ائلیار چون نوشته بودی

قیشدا قارلی داغلار سوراغلاشسالار
تبریزین گول اوغلون، مهربان اوغلون
بیر هرای چکه رم ای اوجا داغلار
آختارین آرازین چنلی بئلیندن.
***
به هنگام زمستان که کوه های برف پوش سراغ می گیرند
از رعناترین و مهربان ترین فرزند تبریز؛
فریاد می زنم: ای کوه های بلند
او را در "چنلی بئل" آراز بجوئید!
***
دشمن طعنه ویر سا صمد هاردا دیر
الیمی سینه مه چالیب دیئه رم
صمد کؤ نلومده دیر، اوره گیمده دیر
دؤ گوشور، ئولسه ده دؤ نمز ائلیندن.
***
"کجاست صمد؟" به طعنه بپرسد اگر دشمن
مشت بر سینه می کوبم و می گویم:
صمد در وجود من و در قلب من است
همچنان می رزمد
که مرده اش نیز از مردم اش جدا نیست.
***
اونون صداقتی جان وئریر بیزه
آلولی عشقیندن الهام آلیریق
هر دقیقه باش چکیر اوره گیمیزه
مغایاتلیق ائدیر ئوز اکدیگیندن.
***
جان می بخشد ما را صداقت او
از عشق پرالتهاب اش الهام می گیریم.
هر آن سر می زند به قلب ما،
و از کشته ی خویش مواظبت می نماید.
***
سؤ یله ین گئده جک؛ سؤزو قالاجاق
عدالت ناغیلین ائل دوغرولداجاق
ظلم ائوی عدلیلن بر باد اولاجاق
صمدی قارشیدا گوره جک دشمن
***
آن که سخن می سراید نمی پاید، و آن چه می پاید سخن اوست،
یقین که خلق قصه ی عدالت را واقعیت خواهد بخشید
خذلان در خواهد افتاد، به خانه ی ستم از عدل
و دشمن خواهد دید که صمد در مقابل اوست.
***
بو بیر ناغیلدیر کی ائللر سوبله یر
بیری سسدن دوشسه، او بیرسی دئیه ر
ناغیلچی دایانار، سوز دوام ائدر

ائل ایچون یاشایار بوردا بسله نن.
***
این قصه ای ست که خلق ها می سرایند
اگر یکی از صدا بیفتد، دیگری به صدا درمی آید
قصه گو باز می ماند، و قصه دوام می یابد
به خاطر خلق زندگی می کند آنکه در این جا بار آید.
***
نیاران قالماسین اولدوزا دیین
کؤنلومه آلمیشام صمدین عشقین
صمد کؤنلومده دیر، اوره گیمده دیر
وورغونون آداشی جگریمده دیر
انتقام آلاجاق ائل دشمنیندن
***
"اولدوز" را بگویید دلواپس نباشد
که عشق صمد را در وجود خویش جای داده ام
صمد در وجود و در قلب من است
آن که نام کوچک اش چون "وورغون"، صمد است
جای اش در جگر من است
و انتقام خواهد کشید از دشمن خلق.


اوختای (علیرضا نابدل)