Skip to main content

مسئله حمله نظامی به ایران و

مسئله حمله نظامی به ایران و
آ. ائلیار

مسئله حمله نظامی به ایران و راه حل مشکلات

1- اعلام یک نه-ی قاطع مستقل- جدا از حکومت -از سوی همه گروههای اجتما عی و سیاسی و فرهنگی جامعه و حرکات ضد تبعیض ملیتها در داخل و خارج به «حمله نظامی و استبداد و دیکتاتوری حاکم». به هر طریقی و در هر شرایط مناسبی که عملاً ممکن است.

پیش از حمله ، هنگام حمله و بعد :

2 - تشکل نیروهای صنفی و سیاسی «مخالف جنگ و تبعیض و استبداد و دیکتاتوری حاکم»، در داخل و خارج در انجمنها، سندیکاها، NGO ها ، و کانونها و ارگان ها و سازمانها با استفاده از ابزار انترنتی و غیر انترنتی از راه ایجاد ارتباطات افقی و شبکه ای و سازمانی.

3- مبارزه «علیه دیکتاتوری و جنگ» برای تعیین سرنوشت سیاسی ایران به دست خود.

4- کوشش برای «برقراری دموکراسی و نظام غیر متمرکز» به عنوان اهداف.


5- آیا توان انجام موارد بالا را داریم؟ فرق نمیکند پاسخ مثبت است یا منفی.
راه حل : «کوشش به هر طریق ممکن» در این مسیر است .

من نام این مسیر را گشودن « جبهه ی سوم » نهاده ام. نه به حکومت. نه به جنگ.
آری ، برای تعیین سر نوشت ایران به دست خود تشکلهای مردمی از پایین.

6- نباید به دنبال نیروهای آمریکا و حکومت افتاد، راه درست گشودن جبهه ی سوم است.
7- جبهه ی هر خلق لازم است سه نیروی عمده ی « ضد تبعیض، عدالت اجتماعی طلب و دموکراسی خواه» خود را متشکل کرده برای تعیین سرنوشت جامعه در همبستگی با دیگر خلقها بکوشد.

و امنیت مردم و محیط دموکراتیک خود را تأمین کند. هیچ گروهی حق اعمال دیکتاتوری ندارد . وظایف عمده :
- تلاش برای تشکل داوطلبانه ی سه نیزوی عمده ی جامعه
- حفظ محیط دموکراتیک برای همه ی گرایشهای سیاسی
-حفظ امنیت مردم
- کمک به عادی شدن زندگی روزمره ی مردم
- حفظ روابط عادی با دیگر خلقها و عدم طرح اختلاف ارضی

8- جبهه ی سوم تا پایان جنگ نباید اختلافات درون خلقی ارضی مطرح کند.