1- بعد از بهمن 57 ، « سنار
آ. ائلیار
1- بعد از بهمن 57 ، « سنار مامدی» ، از بزرگان طایفه ی مامدی، که در سال 1351 در زندان ارومیه به جرم « قاچاق مواد مخدر» محبوس بود، به حزب دموکرات کردستان پیوست و طبق گفته ی خود سنار مامدی در یک مصاحبه با او که در رسانه ها قابل مطالعه است ، « کمیته ی آرارات» حزب دموکرات را در آذربایجان غربی تشکیل داد.
هدف فعالیت کمیته ی آرارات ، «تسلط و کنترول آذربایجان غربی» بود.
زنده یاد « رحیم یعلبی» که چند سال پیش به طرز فجیعی در اورمیه به قتل رسید ، از اعضای « گروه اورمیه -معتقد به مبارزه ی مسلحانه-سال 51» ، و در 1358 نیز از اعضای ستاد فدائیان اورمیه محسوب میشد و در بخش دهقانی ستاد بعد از انقلاب فعالیت میکرد ، در عین داشتن آشنایی نزدیک در زندان اورمیه با سنار مامدی، به خاطر فعالیتهای دهقانی در روستاهای آذربایجان غربی، توسط گروه سنار مامدی -کمیته ی آرارات -و به دستور شخص سنار دستگیر شده و در طویله ای زندانی میشود.
ستاد فدائیان اورمیه به دنبال گفت و گویی که با سنار انجام مید هد عضو خود رحیم یعلبی را آزاد میکند.
این ماجرا، کمیته ی آرارات حزب دموکرات کردستان، نشان دهنده و فاکت عینی ست بر اینکه « تسلط و کنترول آذربایجان غربی» تنها به سیاست پژاک و مانندهای آن و امروز مربوط نمیشود . « همه ی گروههای ناسیونالیست کرد معتقد به کردستان بزرگ» سیاست تصرف آذربایجان غربی را از همان سال 57 دنبال میکنند. و با گذاشتن نامهای من درآورده ی « استان اورمیه» و « مکران» و غیره، برنامه و سیاست تصرف آذربایجان غربی را به شدت دنبال میکنند.
اکنون نیز به دنبال پدید آمدن « داعش» و مبارزه با آن ، با قدرتمند شدن گروههای کردی معتقد به کردستان بزرگ، سیاست تسخیر آذربایجان غربی همچنان توسط این گروههای ناسیونالیست پیش برده میشود.
2- با وجود سیاست تسخیر آذربایجان غربی از سوی کردها، « همکاری و همبستگی» با دوخلق « آذربایجان و کردستان» به سختی نفی شده و با ادامه ی سیاست یاد شده غیر ممکن است؛ که هیچ حتی زمینه ی « درگیری نظامی بین گروههای دوخلق » نیز به وجود آمده است.
« عدم همبستگی ترک و کرد»، احتمال درگیری نظامی بین گروههای آنها، که خواست حکومت است، به عهده ی ناسیونالیستهای کردستان بزرگ است.
3- همکاری گروههای کرد با « ناتوی عربی» ، سیاست آنهاست و حرکتی جدا از منافع خلق کرد است.
سیاست مبارزه با رفع تبعیض در آذربایجان و تعیین سرنوشت ، که متکی به حرکت خود خلق است، نمی تواند با سیاست ناتوی عربی خوانایی داشته باشد. نمیتواند با سیاست تسخیر آذربایجان غربی از سوی گروههای کردی موافقت داشته باشد.
شروط همکاری و همبستگی اتحاد عملی با مبارزات خلق کرد چنین است:
1- پس گرفتن سیاست تسخیر آذربایجان غربی از سوی همه گروههای کردی به صورت یک قطع نامه و رعایت آن در عمل.
2- ترک آلت دست شدن به ناتوی عربی.
3- اتخاذ سیاست متکی به مبارزه ی خود خلقها.
----
جنبش آذربایجان دهه هاست این شروط و ایده ها را به صورتهای مختلف اعلام کرده ولی جوابی که دیده همان سیاست مرغ یک پا دارد احزاب کردی بوده است.
بدتر اینکه اکنون سیاست آلت دست شدن به ناتوی عربی نیز به این مشکل اضافه شده است.
گروههای کردی مورد اشاره با این سیاستها تیشه به ریشه ی همکاری و همبستگی و اتحاد زده اند.
به موقع گفته ایم این کار را نکنید و باز هم تکرار میکنیم و میدانیم که ناسیونالیسم کور موجود در جنبش خلق کرد گوش شنوایی به آن ندارد.
ستاد فدائیان اورمیه به دنبال گفت و گویی که با سنار انجام مید هد عضو خود رحیم یعلبی را آزاد میکند.
این ماجرا، کمیته ی آرارات حزب دموکرات کردستان، نشان دهنده و فاکت عینی ست بر اینکه « تسلط و کنترول آذربایجان غربی» تنها به سیاست پژاک و مانندهای آن و امروز مربوط نمیشود . « همه ی گروههای ناسیونالیست کرد معتقد به کردستان بزرگ» سیاست تصرف آذربایجان غربی را از همان سال 57 دنبال میکنند. و با گذاشتن نامهای من درآورده ی « استان اورمیه» و « مکران» و غیره، برنامه و سیاست تصرف آذربایجان غربی را به شدت دنبال میکنند.
اکنون نیز به دنبال پدید آمدن « داعش» و مبارزه با آن ، با قدرتمند شدن گروههای کردی معتقد به کردستان بزرگ، سیاست تسخیر آذربایجان غربی همچنان توسط این گروههای ناسیونالیست پیش برده میشود.
2- با وجود سیاست تسخیر آذربایجان غربی از سوی کردها، « همکاری و همبستگی» با دوخلق « آذربایجان و کردستان» به سختی نفی شده و با ادامه ی سیاست یاد شده غیر ممکن است؛ که هیچ حتی زمینه ی « درگیری نظامی بین گروههای دوخلق » نیز به وجود آمده است.
« عدم همبستگی ترک و کرد»، احتمال درگیری نظامی بین گروههای آنها، که خواست حکومت است، به عهده ی ناسیونالیستهای کردستان بزرگ است.
3- همکاری گروههای کرد با « ناتوی عربی» ، سیاست آنهاست و حرکتی جدا از منافع خلق کرد است.
سیاست مبارزه با رفع تبعیض در آذربایجان و تعیین سرنوشت ، که متکی به حرکت خود خلق است، نمی تواند با سیاست ناتوی عربی خوانایی داشته باشد. نمیتواند با سیاست تسخیر آذربایجان غربی از سوی گروههای کردی موافقت داشته باشد.
شروط همکاری و همبستگی اتحاد عملی با مبارزات خلق کرد چنین است:
1- پس گرفتن سیاست تسخیر آذربایجان غربی از سوی همه گروههای کردی به صورت یک قطع نامه و رعایت آن در عمل.
2- ترک آلت دست شدن به ناتوی عربی.
3- اتخاذ سیاست متکی به مبارزه ی خود خلقها.
----
جنبش آذربایجان دهه هاست این شروط و ایده ها را به صورتهای مختلف اعلام کرده ولی جوابی که دیده همان سیاست مرغ یک پا دارد احزاب کردی بوده است.
بدتر اینکه اکنون سیاست آلت دست شدن به ناتوی عربی نیز به این مشکل اضافه شده است.
گروههای کردی مورد اشاره با این سیاستها تیشه به ریشه ی همکاری و همبستگی و اتحاد زده اند.
به موقع گفته ایم این کار را نکنید و باز هم تکرار میکنیم و میدانیم که ناسیونالیسم کور موجود در جنبش خلق کرد گوش شنوایی به آن ندارد.